Vast ritueel op herfstachtige novemberavonden: pensstaafje kauwen met Scooter en Beetle, waarbij iedereen op z'n eigen ligzak jumpt.
woensdag 1 november: Puppyles nummer 10. De hondjes mogen zit en af, wat ze volgens juf Hetty óók netjes moeten doen in het natte en koude gras. Verder volgen met aandacht, verstoppertje spelen (baas rent uit zicht achter de struiken en roept hond die niet heeft gezien waar zijn baas heen is gelopen), van het ene naar het andere vooruitstuurpaaltje sturen, zigzaggen tussen je benen door, leren om rustig in het hok achter of aan een paaltje naast de kantine te liggen en spelen. Lappi laat zich tijdens dat spelen niet meer zo makkelijk terugroepen, hij racet liever rondjes met zijn watervlugge Kooikervriendje Rosco. De welbekende bananen! Rustig wachten tot hij even is uitgeraasd en dán pas roepen.
Het is grappig te constateren dat de hondjes het eigenlijk allemaal wel kunnen, maar dat het vooral de baasjes nog aan techniek ontbreekt. In een rechte lijn van je hond wegrennen, op het juiste moment het commando geven, de beloning timen... Houding, enthousiasme en techniek zijn zó belangrijk. En vergeet het materiaal niet. Lichtgewicht, comfortabel voor de hond en soepel, flexibel en prettig in de hand liggend materiaal werkt wel zo fijn. Scooter en Beetle lopen aan lijnen en halsbanden die alles bij elkaar niet meer dan zo'n 130 gram wegen. Lappi's halsband- en lijncombinatie, die te verlengen is tot zeker 1,80 meter, weegt inclusief penning niet meer dan 110 gram. Dat is dan nog zijn gewone dagelijkse outfit, zijn trainingssetje weegt nog minder.
Tip: Je zou de halsband en riem van je eigen hond eens op de weegschaal moeten leggen om te constateren hoe zwaar die combinatie is. Comfortabel en werkbaar genoeg, of kan het beter?
Riem en halsband moeten bovenal ook veilig zijn. Musketon- of karabijnhaak aan je riem? Op de show in Utrecht trek ik de karabijnhaak aan Lappi's nieuwe lijn, als Lappi me met een flinke ruk aan de riem onderuit wil halen en ik even flink terugtrek, in één ruk open. Ik ga terug naar de musketonhaak. Hang en sluit- of clickwerk van je halsband en riem regelmatig controleren!
Veel puppyeigenaren in onze trainingsgroep beginnen zich, nu de meeste hondjes de grens van een half jaar naderen of zijn gepasseerd, te realiseren wat ze in huis hebben gehaald. De eigenaar van de Beagle vindt het zo jammer dat ze haar hond niet los durft te laten, terwijl ze andere honden zo netjes rond hun baas ziet blijven lopen. 'Meid, je hebt een Beagle, bereid je er maar op voor dat dit honden zijn die je nooit zomaar los kunt laten, ze zijn gefokt om hun neus achterna te gaan', zegt juf Hetty. Het baasje van de Border Collie ervaart dat ze flink haar handen uit de mouwen moet blijven steken om haar hond aan het werk te zetten en het baasje van de Shar-Pei merkt dat ze bepaald niet zo'n makkelijke hond heeft - dat hij al voor de tweede keer aan zijn ogen is geopereerd en de halve puppytijd met een kap om zijn hoofd heeft gelopen helpt daarbij ook niet echt.
donderdag 2 november: Lappi wordt door veel cursisten nog steeds gezien als het wonderhondje dat alles doet. Dan hadden ze hem vanmiddag eens moeten zien toen hij mee mocht naar een redactievergadering bij iemand thuis. Koud binnen poept hij meteen, net uitgelaten dus, pontificaal op de houten vloer in de woonkamer. Daarna trekt hij op eigen initiatief het buffelhuid uit mijn tas dat ik voor hem had meegenomen. Zijn kluif kan hij vervolgens meteen inleveren bij de veel grotere en oudere hond des huizes. Reden voor Lappi om iets nieuws uit te zoeken in mijn tas: ik zie hem weglopen met mijn portemonnee, waaruit hij al een flinke hap heeft genomen. Dan de tas zelf maar? Om hem een beetje in de smiezen te kunnen houden, leg ik hem vast aan mijn stoelpoot met alle waardevolle spullen uit zijn buurt. Daarop ontdekt Lappi een groot boeddhabeeld op de vloer, wat hij eens flink gaat aanblaffen. Zeg, is dat van spanning hijgende hondje echt mijn coole pup? Op weg naar huis valt hij in de auto in coma.
Op de puppycursus vertellen veel eigenaren dat ze merken dat hun groter en sterker groeiende puppypuber een beetje een loopje met ze begint te nemen. Niet luisteren, overal op springen, dwingend aandacht vragen... Ze gaan de grenzen van hun macht een beetje verkennen. Lappi mag ver gaan, maar deze week gaat hij iets te ver: terwijl ik in de badkamer sta, tilt hij daar zijn poot op tegen het handdoekenrek. Nou ja! Dat had je niet moeten doen, Lappi. De tijden dat je op het douchematje mag liggen wachten zijn voorbij, de badkamer is voortaan even verboden voor Lappi's.
Ook de eigenaren van de pups in de cursus die ik zelf als puppyjuf geef, hebben het momenteel niet makkelijk. Omdat hun pups vanwege de pubertijd een beetje stil lijken te staan in hun luistervaardigheid, denken veel eigenaren dat ze nu wel een beetje aan het eind van hun trainingsmogelijkheden zijn gekomen. Ze geloven het wel. Hun vreselijke puppypubers werken namelijk niet erg mee en dat is slecht voor de motivatie. 'Wanneer gaan we in plaats van al die spelletjes nu eens wat aan échte gehoorzaamheid doen?', klaagt één van hen. Ze zou het liefst in plaats van een high five aanleren flinke volgparcoursen lopen en daarbij zien dat haar hond goed luistert. Na zes maanden investeren moet de hond het zo langzamerhand toch allemaal wel kunnen? Maar zo simpel gaat het niet met een pup in deze leeftijd. De verpakking mag dan al large zijn, er zit nog een hele grote puppykleuter in. Je moet eerst werken en blijven werken aan een solide basis en hechte band. Pas dan kun je een stapje verder.
Toch krijgen mijn cursisten af en toe moeite om de gewenste stukjes gedrag die hun hond aanbiedt, nog te belonen: 'Ja hee, kom nou, negentig procent van de tijd doet hij niet wat ik zeg en nu zou ik die ene keer dat hij wél even zin heeft om te luisteren moeten belonen?' Ja!! Vooral nu! Beloon gewenst gedrag, zodat de hond dat vaker zal laten zien omdat het hem wat oplevert. Negeer, of beter nog voorkom ongewenst gedrag. Blijf leuke dingen doen en uitbundig belonen. Blijf investeren! Je bent nog lang niet klaar met opvoeden. Zorg dat je de leukste baas van de wereld bent. Opvoeden doe je niet in een half jaar. Je bent er voorlopig nog niet klaar mee. 'Zien jullie Beetle?', vraag ik mijn cursisten, die helemaal weg van hem en zijn kunstjes zijn. Hij is voor hen de held van het veld. 'Willen jullie weten hoe hij vroeger was, toen hij net zo oud was als jullie pups nu? Niet opgeven, we beginnen nu pas echt. Maar straks, straks heb je een wereldhond waarmee je kunt lezen en schrijven.' Maar dat straks vinden sommige puppyeigenaren nu nog erg ver weg...
Anti-dip-tip: hebben jij en je pup last van de beruchte halfjaarlijkse dip? Houd dan in een boekje eens de vorderingen die je tijdens het trainen en oefenen maakt bij. Dan zie je dat je pup, ondanks de gierende hormonen (reutjes beginnen interesse te krijgen in meisjeshonden, de teven kunnen van gedrag veranderen omdat ze tegen hun eerste loopsheid aan zitten), toch vorderingen blijft maken. Vergeet niet om hem leuke nieuwe dingen aan te leren en je norm bij de oefeningen die hij al kent steeds iets te verhogen. Blijf niet te lang hangen in gedrag, maar ga steeds een stapje verder om het spannend en uitdagend te houden.
Even kijken of opa Scooter nog iets lekkers op zijn ligzak heeft achtergelaten...
zondag 5 november: De antibioticakuur die Lappi voor zijn jeukende plekjes heeft gehad, zit er vandaag op. Pillen slikken kan hij inmiddels als de beste. Het blijkt maar weer eens hoe handig het is als je heel vroeg begint met dingen als bek opendoen of oogleden naar beneden trekken droog te oefenen, zodat je niet voor worstelpartijen komt te staan als medicijnen geven echt een keer nodig is. De kriebelaanvallen zijn geheel verdwenen en zijn huid is keurig schoon, maar toch kan hij af en toe nog een beetje krabben. Tja, wat wil je, deze week toch weer stiekem eerst met een enorme sprong over en toen in de vieze sloot gesprongen en met een kop vol kroos aan wal geklauterd. Kwestie van goed in de gaten blijven houden, in ieder geval.
Wat zindelijkheid betreft: Lappi heeft al weken niet meer op zijn puppy-wc op het eigen erf gepoept. Hij doet daar alleen nog maar een enkel plasje tussendoor. Verder kan hij alles al keurig ophouden tot de echte uitlaatbeurt. Direct na het opstaan mee naar buiten is ook niet meer echt nodig. Uitslapen moet hij nog leren: om half acht is hij echt klaarwakker, maar dan heeft hij er wel een keurige nacht van acht uur op zitten.
Bij het plassen gaat zijn poot steeds vaker omhoog. Het wordt nu opletten dat hij tijdens het wandelen niet overal zijn poot tegen optilt. Plassen tegen huizen en tuinen die we onderweg tegenkomen is niet nodig. De kunst is om hem daartoe dan ook geen gelegenheid te geven: dóórlopen, Lappi!
Het wordt bijna saai: onze schoenen blijven steeds langer keurig netjes op hun plek in de gang staan. Heel soms komt Lappi nog met een schoen aanlopen. Als ik dan mijn neiging op hem te gaan jagen bedwing en zeg 'Goed zo waawaa, geef maar hier, dankjewel!' komt hij hem nog keurig brengen ook...
woensdag 8 november: Puppyles nummer 11 alweer, bijna klaar. We oefenen het liggen, hierkomen met voorzitten en lekker veel race-spektakel: de pups mogen door twee tunnels rennen en dan meerennen met de baas. Ook nog een stukje kaas onder een serie halve plastic bollen vinden. Koud kunstje, vindt Lappi!
zondag 12 november: Toen hij nog heel klein was had Lappi een hele lange, sprieterige staart. Dat sprieterige is er nu wel af: het is een mooie volle bos geworden die, grappig genoeg, niet meer echt mee lijkt te groeien. Het is nu een gewone lange staart, geen lange lange staart meer. Hij draagt hem steeds vaker hetzelfde als zijn vader: omhoog tijdens het wandelen, met bovenin hetzelfde bochtje erin als Beetle :-) Waarin hij ook op Beetle lijkt, is dat hij nu in een fase is gekomen waarbij hij uit ieder plasje water dat hij tegenkomt wil drinken. Gelukkig weet ik van Beetle dat die fase vanzelf weer overgaat. Ik hoop dat dit ook geldt voor de 'ik ben nu echt ontzettend druk en moet overal met mijn grote waawaaneus bij zijn'-fase waar Lappi momenteel volop in lijkt te zitten :-)
woensdag 15 november: Les 12 en slot van de puppycursus. Juf Hetty heeft ter afsluiting een speciaal spelletjesparcours opgezet: starten vanuit zit, met aandacht voor de baas wandelen naar een mini-kattenloopje, bij de pion af, over een paar op de grond liggende stokken stappen, met een tennisbal op een lepel een slalom maken, door de tunnel, langs een bakje worst lopen zonder daar aan te zitten, door een hindernis met een deken erover heen lopen en tot slot bij het vooruitstuurpaaltje iets lekkers eten. Daarna hebben de honden pauze en mogen de bazen een multiple choice testje maken met twintig vragen. We pikken er even een leuke uit:
Waarom wordt het hoofdhaar van een langharige hond op een staartje gebonden?
a. Omdat de hond er dan volgens de rasstandaard mooier uitziet.
b. Honden kunnen uit schrikreactie bijten, wanneer ze niet goed zien.
c. Zodat de baas de ogen van de hond beter ziet.
d. Omdat een hond graag een staartje aan de voor- en achterkant heeft.
Daarna worden de puppycertificaten uitgereikt en maakt juf Hetty bekend wie het spelletjesparcours heeft gewonnen: dat is Lappi's Kooikervriendje Rosco. Lappi eindigt op een tweede plaats van de totaal negen puppies.
donderdag 16 november: Lappi mag met Beetle mee naar gehoorzaamheidsles. Voorafgaand mogen ze samen even lekker rennen op het grote veld van de KC. Ook voor Beetle is het de laatste les met eveneens een spelletjesparcours. Halverwege mag Lappi ook even een stukje parcours lopen. Tijdens de 'race' moeten de cursisten van hond wisselen en loopt Lappi heel braaf mee met het baasje van Tove, de Laekense Herder. Na afloop van de les spurt hij richting de uitlaatstrook en ziet daarbij een ijzeren vastzetpaaltje in de grond over het hoofd. Met zijn voorpoot loopt hij er tegenaan. Pups zien geen gevaar en ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan: ik was te laat om hem van die paaltjes weg te roepen. Gelukkig piept Lappi niet. Ik bevoel en knijp in zijn pootje en er lijkt gelukkig niets aan de hand. Lappi mag mee de kantine in en vervolgens nog even op de koffie bij tante Erica, waar hijde woonkamer verkent, de vijver met vissen probeert leeg te drinken en kennismaakt met Whippets en Aussies. Daarna valt hij thuis in coma.
zaterdag 18 november: Lappi hobbelt zo lekker mee in het dagelijks leven, dat je af en toe vergeet dat socialiseren er ook nog bij hoort. Vandaag mag hij daarom mee naar het dier- en tuincentrum om alweer zijn derde 15 kilo zak puppyvoer op te halen. Fototoestel mee? Neuh, laat maar, denk ik. Spijt als haren op mijn hoofd natuurlijk als blijkt dat bij de kerstmarkt in het tuincentrum een levensgroot pluchen rendier staat opgesteld. Eraan zitten mag niet, tenzij je hem voor 349 euro meer naar huis wilt nemen.
Lappi is een ondernemend tiepje en het valt niet mee om een acht maanden oude pup die nog steeds hevig in de 'ik wil overal met mijn grote waawaaneus in zitten'-fase is veilig door een tuincentrum te loodsen: voor je het weet zit hij tussen de vissenkommen of glazen olielampjes. Hij ruikt zijn neus uit op de diervoederafdeling en mag een lekkere gevulde kluif uitzoeken die hij vervolgens bij 'oma' in het verzorgingshuis, waar we nog even op de koffie gaan, mag opeten. De kamer van Walters moeder is daar niet echt op ingericht: al snel ligt de vloerbedekking vol met kaasvulling. We schuiven daarom maar de zaterdagkrant onder de kluivende Lappi. Oh eh... sorry ma, we hopen dat je hem al gelezen had :-)
Even op de (herfst)foto in de tuin, lekker een gekke puppenbek trekken. Op mijn algemene pagina staan nog een paar mooie statiefoto's.
donderdag 23 november: Lappi is vanaf deze week een BH'er (Bekende Hond). Hij siert het omslag van het maandblad Hondenmanieren, voor de gelegenheid met een feesthoedje want Hondenmanieren bestaat tien jaar. Hoewel, we hebben de hoop dat het nogal zal meevallen met zijn bekende Nederhond-zijn: de kans is groot dat veel mensen hem zullen aanzien voor een doorsnee-Border Collie of gewoon een leuke kruising :-) Misschien maar goed ook, want het is niet altijd aan iedereen aan te bevelen, zo'n inmiddels alweer acht maanden oude Australian Shepherd-tornado in huis.
Lappi heeft een beetje een rustig weekje. Even een paar weken pauze met de training en verder niet zo heel gek veel op het programma. Buiten spelen, sloot springen, door het huis rennen, Scooter pesten, botje kluiven en speeltje smijten. Stilte voor de storm, zullen we maar zeggen: komend weekend mag Lappi zijn opwachting maken op de internationale Winnertentoonstelling in Amsterdam. Voor het laatst in de puppyklas. Poten laten afdrogen kan hij inmiddels trouwens als de beste met dit regenachtige herfstweer.
Niet gephotoshopt hoor, dat hoedje! Allemaal echt! Alleen de achtergrond is aangepast. Lappi werd tijdens de fotosessie soms best een heel klein beetje erg melig van al dat poseren.
Lappi had het de afgelopen maanden druk, want voor Hondenmanieren moest hij ook nog eens een serie nieuwe hondenspeeltjes testen. Met eh... met veel plezier gedaan hoor, baas!
Designspeelgoed, leuke sliertenbeesten, voerballen, zelfs een heus snoepjespistool op me gericht,
botten, pluchen ballen: ik draai er mijn poot niet voor om.
vrijdag 24 november: Wat draait dat kleine Aussiemannetje toch al lekker mee met de grote jongens. Kijk maar eens naar deze 'gewoon een gezellige herfstachtige vrijdagavond'-foto's:
Samen met Beetle op mijn rug voor een buikmassage.
Op mijn speelpoef. Zien jullie nog waar de bank begint en ik ophoud?
Scooter pesten. Ik ga gewoon zogenaamd heel erg dreigend bovenop hem staan. Weinig succes helaas, want Scooter reageert gewoon niet.
Mooi staaltje hondencommunicatie:
Scooter kijkt gewoon weg als Lappi opdringerig doet.
Joepie! En allemaal weer op ons eigen kussen met een Dentastix.
De deurmat op 25 november!
De deurmat op 31 oktober.
zaterdag 25 november: Speciaal voor alle fans weer de maandelijkse deurmatfoto. Zoals te zien is de groei in de hoogte er bij Lappi nu wel een beetje uit. Hij wordt nu vooral breder en voller, ook qua beharing. En zijn voorbenen worden steviger en ietsje rechter :-) En die bef bij Lappi: die is niet vies, daar zitten (ook) zwarte sproeten.
Wekelijks gaan er bij deze kluifkont, met een klein beetje hulp van opa Scooter, zeker twee van deze grote buffelhuiden doorheen om zijn tanden nog witter en scherper te maken.
zondag 26 november: Lappi beleeft zijn eerste Winnertentoonstelling in Amsterdam. Standaard loop ik altijd met alle honden voor aanvang van de keuringen een opwarmrondje in de ring, hoe ervaren ze ook zijn. Gewoon ven kennismaken met de atmosfeer. Paar kunstjes, lekker even gek doen. Hoe is de ondergrond? Hoe groot is de ring? Waar allemaal op te letten? Met Lappi oefen ik extra grondig. Samen een cirkel lopen met Lappi aan de binnenkant gaat moeizaam. Lappi gaat dan krom lopen, raar naar me opkijken, zijn achterpoot optrekken... Het is oefenen en belonen, oefenen en belonen en tijdens de keuring heeft hij helemaal door wat de bedoeling is: neus in de wind, draven maar! Hij doet ontzettend zijn best en ik ben ontzettend tevreden. Ook met de beoordeling van de keurmeester: een 2e plaats van de vijf puppyjongens met een veelbelovend.
De complete familie Scooter and Friends op de Winner:
van links naar rechts Lappi, Beetle en Scooter.
Lappi tweede van rechts, tussen de andere puppyjongens in de ring.
Lappi doet op de Winner weer een boel nieuwe indrukken op. Veel mensen, veel honden, veel drukte. En wie zie ik daar nu komen aanlopen?
Mmm... Het is Walter met een broodje bal!
maandag 27 november: Lappi mag vanavond even mee gaan kijken bij de behendigheidstraining. Hij gaat helemaal uit zijn plaatje als hij al die honden over de hindernissen ziet gaan. Dat wil hij ook! Helaas voor Lappi: daar is hij nog een tikje te jong voor. Hij mag wel even onder begeleiding van oom Henrie door de tunnel racen en voor het eerst even door de slurf. Dikke pret!
