Soms denk je dat je als ruim acht maanden oude pup al een Hele Hond bent, maar toch maak je weleens een inschattingsfout... Zo heeft Lappi weer eens bewezen dat lopen op water toch echt aan maar heel weinigen is voorbehouden.
zaterdag 2 december: Wat een saaie dagen heeft Lappi eigenlijk achter de rug. De puppycursus is afgelopen en de A-cursus begint komende week pas weer, dus hij heeft even geen les gehad. We waren erg druk en hebben weinig tijd gehad om echt lekker uit te gaan, dus Lappi heeft de afgelopen week vooral gewoon huishond gespeeld. Wat dat betreft houdt zo'n dagboek je wel scherp: je wordt met je neus op de feiten gedrukt als je (te) weinig hebt gedaan met je hond en het eigenlijk dus weer hoog tijd is voor wat actie.
Dit weekend mogen de jongens lekker rauzen in de nabijgelegen polder. Beetle pakt daar zijn oude hobby weer op: de meest modderige plas opzoeken en daaruit toch nog enigszins wat water proberen te drinken. Tractors hebben langs de poldervaart diepe sporen achtergelaten. Het is de kunst om je Aussieneus dan zo diep mogelijk in zo'n modderige afdruk te steken en slurpen maar. Zien modderen doet modderen. Bedankt Beetle, nou heb je dat kunstje dus ook aan de waawaaman geleerd...
Beetle krijgt een acute zuignapneusaanval en zit vastgezogen aan een lekker luchtje in het gras. Scooter en Lappi komen meteen bijstand verlenen.
Lappi loopt af en toe over van de energie. Hij tolt rondjes van 360 graden om zijn as om vervolgens héél hard aan te komen rennen: waawaaman, koekje!
zondag 3 december: Gisteravond dachten we nog, toen Lappi zo heerlijk met zijn kop diep in het kussen op de bank lag te snorkelen: achgossie, zou hij nou niet gewoon al lekker in de kamer bij de andere jongens kunnen blijven slapen in plaats van in zijn bench te moeten? Vanochtend heeft Lappi weer bewezen dat hij daar nog niet helemaal aan toe is: ik vind hem op ons bed, heerlijk kluivend op mijn gloednieuwe schoen. Kijk eens baasje, wat ik gevonden heb! Mijn prachtige nieuwe bruine veterschoen, 89,90 euro, gekocht omdat ik er ondanks ons hondenleven ook wel eens een keer netjes wil uitzien, nog niet één keer aangehad en nu heeft de waawaa met zijn kiezen flinke gaten in het leer en de zool geknipt, waardoor de schoen echt helemaal onbruikbaar is geworden. Bedankt Lappi.
Vandaag zijn we zo slim het fototoestel mee naar de polder te nemen. Het is eindelijk een beetje herfst: af en toe een verdwaalde regendruppel en harde wind. De Aussieboys gaan helemaal los.
Wind in de oren en het snot voor de ogen.
Neus in de wind en staart in de lucht.
...Waar we zijn?
...Hier baas, daar komen we!
Ehm... Oeps... Echt, ik probeerde alleen maar even wat te drinken!
Allemaal verzamelen voor een koekje! Lappi, weet je nog? Hondjes die vragen, worden overgeslagen...
Kijk eens Judith wat ik heb gevonden! Hierin kan ik lekker nog harder bijten dan in je schoen!
De makkers hebben hun wild geraas gestaakt.
Op de terugweg mag Lappi al achterin bij Scooter en Beetle, maar op de heenweg zit hij traditiegetrouw nog braaf voorin tussen mijn benen.
Hij is namelijk nog net iets té onderzoekend als het gaat om van die
woensdag 6 december: Arme Beetle. Hij heeft het af en toe maar moeilijk met zijn opgroeiende waawaa-zoon. Scooter en Lappi, dat zijn dikke vrienden. Beetle kijkt vaak meesmuilend toe hoe die twee samen spelen en door het huis dollen, iets wat hij altijd vroeger met Scooter deed. Beetle zit, voor zijn gevoel, soms een beetje klem tussen de generaties, zijn vader en zijn zoon. Daarbij komt ook nog eens dat Beetle ziet dat ik nu ook leuke dingen met Lappi doe die ik vroeger alleen met Beetle deed. Daar heeft hij het, in tegenstelling tot Scooter, erg moeilijk mee. Als ik boven zit te werken, komen Scooter en Lappi altijd gezellig mee. Beetle mag mee, maar wil niet, terwijl hij toch eigenlijk het mammakindje is. Hij blijft op zijn eigen plekje onderaan de trap in de gang liggen.
Af en toe komen de emoties eruit en kan Lappi rekenen op een flitsende uitval van Beetle. Als hij aan een speeltje ruikt waar Beetle toevallig naar kijkt bijvoorbeeld, of als hij iets te enthousiast door gang rent en Beetle kan dat op dat moment net even niet hebben. Dan is het kort maar krachtig grom-grauw, waarna Beetle zich weer mokkend terugtrekt op zijn plekje. Lappi kent zijn plaats en druipt met een hoge piep van schrik of pijn af. Om zich vervolgens even uit te schudden en met een verontwaardige snuif duidelijk te maken waar hij zich afvraagt waar hij dát nou weer aan te danken had. Scooter is op zo'n moment altijd meteen even heel ergens anders om duidelijk te maken dat zijn naam vooral Haas is. Onze reactie is dan duidelijk: allemaal ophouden en wegwezen. Opzouten met die herrie, en kom maar terug als je weer normaal kunt doen.
Toch is er van een vervelende spanning of strijd absoluut geen sprake. Beetle en Lappi kunnen ook prima samen pret maken, eendrachtig een bord met lekkere restjes aflikken en dicht tegen elkaar aan liggen slapen. Maar soms, als Beetle het gevoel heeft dat er aan zijn stoelpoten wordt gezaagd omdat Lappi net iets te enthousiast is richting mij is of aandacht besteedt aan een voorwerp waar hij waarde aan hecht, wordt het Beetle even te veel. Ik heb het idee dat Beetle een beetje het gevoel moet hebben dat hij in de spiegel kijkt als hij Lappi ziet in zijn doen en gedragingen en soms niet goed weet wat hij daar mee aan moet.
donderdag 7 december: Nu moet Beetle zijn speciale gehoorzaamheidsuitje op de donderdagochtend ook nog delen met Lappi: voortaan trainen ze namelijk samen op de donderdagochtend. Lappi volgt in de stormachtige wind en stromende regen de eerste les van de A-cursus. Het is eigenlijk geen weer om iets te doen, dus blijft het bij de boel weer even opfrissen: wat lopen met aandacht, afliggen en de 'naast' oefenen. Juf Tiny laat de groep een apporteerblok en dummy zien waarmee we in de komende cursus aan de slag gaan. Lappi springt haar bijkans omver: ikke, ikke, ikke! Dat ken ik al! Ikke!
Ik moet moeite doen om zijn aandacht met behulp van wat lekkertjes en leuk doen vast te houden. Lappi is deze les vooral goed in opspringen, trekken aan de riem, blaffen en, als we samen over het veld rennen, naar mijn jas happen en in mijn bil bijten. Als hij na afloop van de training mee de kantine in mag, tilt hij daar meteen ferm zijn poot op tegen een stoel. Lappi!! Vervolgens gaat hij de vaste kantinehonden, herder Angie en foxje Jude, lastigvallen. Tjakka! Daar komt hij al snel van terug. Als de bejaarde en op hun rust gestelde dames achter hem aankomen, druipt hij met platte oortjes en veel sorry-gebaren af. Maar Lappi heeft de charmes van zijn vader en opa samen en bedenkt al snel een leuk en slim spelletje: hoe kan ik stiekem toch even lekker snel aan de staart van Angie snuffelen voordat ze me te grazen neemt? Puber!!
Ik kan (mag) nog geen post vasthouden, maar ga net als Scooter en Beetle al wel automatisch netjes zitten voor het beloningskoekje (ik snoep gewoon mee).
Later word ik óók Aussiepostbode!
Kijk, hier gaat het over, hier draait het om, hier doen we het allemaal voor, daarom verzamelen we op deze plek: hier staat de koekjestrommel!!!
Vast ritueel: Scooter en Beetle brengen iedere dag de post naar binnen.
Lappi is nog niet zo ver, al rent hij al wel mee naar de brievenbus en probeert hij soms de poststukken uit andermans Aussiebek te trekken.
vrijdag 8 december: Lappi heeft een goede neus, dat is al eens gezegd. Als pup wist hij al de lekkerste luchtjes op te sporen en Scooter en Beetle hadden razendsnel in de gaten dat als ze Lappi maar volgden, ze vanzelf op de leukste snuffelplekjes uitkwamen. Vandaag kom ik erachter dat Lappi tijdens de ochtendwandeling zelfs een spoor op het asfalt aan het uitwerken is. Met die neusdop van hem moeten we dus echt iets gaan doen!
zaterdag 9 december: Vrijdagavond heb ik naar een tv-programma zitten kijken over cosmetische operaties bij huisdieren, waaronder oren couperen wat hier bij wet is verboden maar in de Verenigde Staten nog veelvuldig gebeurt. De camera zoomt in op twee pitbullpuppy's waarbij onder narcose het grootste deel van hun oorflappen met een schaar wordt weggeknipt. Als de pups bijkomen uit de narcose, janken ze. Van pijn of van de narcose? De dierenarts weet het niet zeker. Scooter, Beetle en Lappi reageren meteen op het geluid, heel anders en veel bezorgder dan op het hondengeblaf wat ze normaliter nog wel eens op tv horen.
Vanochtend ga ik in alle vroegte met de honden wandelen. Het is donker, de maan schijnt en overal zitten merels die, als we naderen, hun waarschuwingskreten laten horen. Lappi is daarvan onder de indruk: hij snoeft in de lucht en kijkt gespannen om zich heen. Is het omdat hij het geluid niet kent of, net als bij de puppy's op tv het geval leek, de intonatie en emotie ervan herkent?
's Avonds hoor ik een geluid van Lappi dat ik nog héél goed herken van een paar maanden geleden. Knoekknoek, knoeknoek: meneertje ligt terwijl wij relaxed voor de tv hangen doodleuk een stukje van de grenen boekenkast af te kluiven. LAPPI!!!
zondag 10 december: In het kader van stug door blijven socialiseren mag Lappi vandaag mee naar de Kerstfair op landgoed Mariënwaerdt in Beesd. Wat socialisatie betreft komt hij daar wel aan zijn trekken: eerst in een propvolle pendelbus, dan kennismaken met paarden met belletjes voor de arreslee, open houtvuren, tientallen andere honden en een paar duizend mensen, die zich allemaal tegelijk een boerenschuur of hooiberg in proberen te persen om kerstaccessoires te bekijken.
Omdat Lappi zo zwart is, zien de andere mensen hem bijna niet als we ons ook binnen in het gedrang begeven. Ik loods hem aan zijn halsband voorzichtig langs alle kerstspulletjes om te voorkomen dat hij wordt vertrapt én om te verhinderen dat Lappi zich vergrijpt aan al het uitgestalde lekkers, zoals stukjes varkensworst met roquefort erin. Grappig is nog steeds het verschil in reacties op Lappi vergeleken met Scooter en Beetle. Bij Scooter en Beetle is het altijd 'kijk eens wat een mooie hond'. Over Lappi horen we vaak zeggen 'kijk eens wat een leuke hond'. Hij weet zichzelf goed te verkopen :-)
Paarden met belletjes!
Wauw, een kerststal!
Hoi kerststalgeit, ik ben Lappi en ik kom uit het land van de kerstman.
Hallo, ik ben Lappi en ik krijg best veel zin om een rondje om jullie heen te lopen.
Hier heb ik net een bosje mooie kalkoenveren uitgezocht, maar dat mocht dus niet.
Bij zijn vorige ontmoeting met paard en wagens was Lappi daarvan stevig onder de indruk. Nu vindt hij het allemaal reuze interessant. Na een pizza vers van het houtvuur (Lappi krijgt de korstjes) en een glas glühwein kopen we een klein, Lappibestendig kerstboompje voor thuis en twee beeldjes: een rendier en een eland van hout en metaal, want we zijn dankzij onze waawaa natuurlijk nog steeds helemaal 'into Lapland'. Dan proppen we onszelf weer in de propvolle pendelbus en gaan we richting huis. Thuis valt Lappi, zijn vacht nog helemaal geurend naar houtvuur, diep in slaap...
Dag schaap, misschien tot een keertje ergens op een aanlegtest.
maandag 11 december: Ik heb me voorgenomen eens serieus te oefenen met Lappi: deze week de nieuwe oefening 'naast'. De hond zit of staat voor je, loopt je links voorbij, draait achter je een rondje links om zijn as om vervolgens netjes naast je zittend uit te komen. Tussen de middag sta ik met een handvol Frolicjes in de keuken. Ik heb nog maar net mijn tong tegen mijn verhemelte zitten om de n van naast te zeggen of Lappi springt al in de houding naast me. Dit bedoel je toch, baas? Slim? Gewoon een kwestie van iedere dag even vijf minuutjes oefenen. Dat werkt. Echt!
woensdag 13 december: De honden blijven deze dagen voornamelijk aan de riem. Saai, maar met het oog op al het al rondknallende vuurwerk wel het veiligst. Als we 's ochtends in het donker langs een fietspad lopen, staat er ver voor ons opeens iets in de berm. Te groot voor een hond, te klein voor een mens. Lappi trekt terug en begint waarschuwend te wuffen en te woefen. Scooter en Beetle gaan meedoen en ik... tja, ik weet eigenlijk ook niet wat er daar in die berm staat. Dichterbij gekomen blijkt een in de berm geparkeerde motor te zijn. Lappi steekt meteen zijn staart omhoog en gaat het voertuig kwispelend onderzoeken. Op de terugweg reageert hij er al niet eens meer op.
donderdag 14 december: Les 2 van de A-cursus. We doen weer de naast, lopen met aandacht, kijken of het apport al een beetje wil lukken en mogen een begin maken tandjes kijken door aan de lippen van de hond te komen. Ik merk dat ik best al wat 'druk' op Lappi kan zetten en hem flink aan het werk kan houden door zijn aandacht te vragen. Voor en na de training mag Lappi lekker met vader Beetle over het veld rennen. Voor Beetle gooi ik een frisbee en het onmogelijke gebeurt: Lappi mag, al meerennend, zonder problemen het heiligste van het heiligste voor Beetle (zijn frisbee) uit diens bek pakken. Zo ontwikkelt zich een nieuw spelletje: Beetle rent en vangt en Lappi pakt de frisbee vervolgens van hem over en brengt hem trots terug.
Moet je nou kijken! Mijn mama (rechts) is model voor de Lapse mutsjes van hondenhaar die mijn fokster Ritva spint, breit en verkoopt. Cool!
zaterdag 16 december: Scooter en Beetle hebben vandaag een onderlinge behendigheidswedstrijd van hun trainingsclub ATC. Lappi mag 's avonds mee naar het afsluitende warm en koud buffet, waar hij zich heel erg netjes gedraagt en kennismaakt met een nestje Border Collies.
maandag 18 december: Post uit Lapland! Kerstcadeautjes van fokker Ritva en Pirjo, de eigenaar van Lappi's nichtje Palm, voor 'Lappi's family': een mooie mok en fraai Fins glaswerk. Leuk!!
Dat heb ik weer: moet ik een nieuw trainingsproduct voor honden uitproberen, de Gentle Leader Calming Cap. Een zacht maskertje waar je wel iets doorheen kunt kijken, maar dat visuele prikkels filtert. Honden zouden daardoor minder angstig of agressief reageren, is de achterliggende gedachte. Nou, hoe staat ie?
Hahaha, Scooter met zo'n kalmeringskapje op, dat is pas lachen zeg!
Geef mij maar de Planet Dog Alphabet Blocks om uit te proberen:
zachte piepblokken om mee te spelen.
Ut pflaat wel waft lafstig,
met eewn bek fol blok.
donderdag 21 december: We hebben een drukke week achter de rug met vrij weinig tijd voor de inmiddels alweer negen maanden oude waawaaman die, waarschijnlijk mede daardoor, heerlijk druk, lastig en onstuimig was. Maar vandaag heeft hij weer lekker kunnen uitwaaien tijdens les 3 van de A-cursus met lopen met aandacht, apportblokje vasthouden, aan je hond zitten, een eerste begin met blijf en vooruitsturen naar een paaltje met lekkers.
Je merkt dat Lappi zich nu gaat bezighouden met de meer serieuze dingen in het jongenshondenleven: poot optillen, lekkere snuffelplekjes opzoeken en meisjeshonden lastigvallen. Maar anderzijds is hij ook reuze gemotiveerd om voor je te werken. Het is een lekker ding! Komende week hebben we vrij en alle tijd om lekker met hem aan de slag te zijn. Lekker een weekje waawaa!
Kijk eens!
Onze puppyproof kerstboom!
Dit vinden baasjes nou grappig: ik als kerstelf.
Als je op me klikt, zie je me dansen.
donderdag 21 december: Lappi toont zijn emoties vaak door middel van snuifjes. Hij snoeft pufjes lucht door zijn neus naar buiten als hij bijvoorbeeld verontwaardigd is of iets reuze interessant of spannend vindt. Vandaag horen we veel snuifjes, want er staat van alles te gebeuren: een weekje kerstvakantie op de Hunsrück in Duitsland. Als je drie honden waaronder een Aussiekleuter meeneemt, betekent dat een kleine volksverhuizing: voer- en drinkbakkken, lijnen, speeltjes, kluiven, voer voor de grote honden, puppyvoer, poepzakjes, afdrooghanddoeken en natuurlijk de bench, waawaa's puppyslaapkamer. Lappi ziet ons pakken en regelen en snuift wat af.
vrijdag 22 december: Alles past precies in de auto: spullen achterin, Scooter en Beetle in hun gordels op de achterbank en Lappi nog voorin tussen mijn benen. In een kleine vier uur rijden we naar Thalfang, een kleine drie kwartier ten oosten van Trier. Daar wacht een vakantiehuisje met een flinke strook bos voor de deur, een heerlijke oorverdovende stilte en (Thalfang staat bekend als 'Luftkurord') de schoonste lucht van Duitsland. De honden verkennen het huisje. Lappi eet een snack, slurpt een halve bak water leeg en, want hij heeft nog volop kluifbuien, aan het kauwen op zijn buffelhuid. Luttele seconden later komt zijn hele maaginhoud naar buiten: bluuuurp! Een hele plas water op de plavuizen, met daarin drijvend wat restjes snack. Niets aan de hand, hij heeft zich gewoon iets te druk gemaakt. Wij zijn meteen door onze keukenrol heen.
Bij ons huisje in de vrieskou. Let op de strakblauwe lucht en de zon!
vrijdagavond eten we in het park op het restaurant, de honden blijven in het huisje achter. Scooter en Beetle zijn het gewend om op vreemde plekken achter te blijven. Ze weten dat de zin 'Even op het huis passen' in combinatie met een lekkertje betekent dat ze achter moeten blijven en dat we straks gewoon weer bij ze terug komen. Lappi zetten we voor alle zekerheid nog in zijn bench. Als we buiten bij het huisje even blijven luisteren, horen we een paar hoge protestkefjes, maar geen hard geblaf of verontrustend gehuil. Al snel is het stil en als we terugkomen, zien we door het raam dat alle Aussies diep in dromenland zijn.
zaterdag 23 december: We rijden naar de supermarkt in Morbach om kerstinkopen te doen en gaan daarna met een wandelkaart van de omgeving, waarop zelfs de kleinste karrensporen staan aangegeven, op pad. De honden kunnen in het heuvelachtige landschap met bos en akkers helemaal uit hun dak en hun poten lekker los gooien. Lappi is nu op een leeftijd dat hij wel wat pittigere wandelingen aan kan, hij is oud genoeg om samen met Scooter en Beetle sprintjes te trekken. De zon schijnt, het is strakblauw en amper een paar graden boven nul. Heerlijk!
Het perfecte Aussie-raceparcours.
Samen met opa Scooter.
Scooter en Lappi hebben elkaar in het vrije veld echt helemaal gevonden als renmaatjes: zij aan zij gaan ze heuvel op, heuvel af.
Na het wandelen lekker met Aussies aan je voeten aan de warme chocomel met slagroom...
Kerstavond: samen met de baas bij de open haard liggen...
zondag 24 december: Lappi boekt deze vakantie nieuwe uitslaaprecords: 8.53 uur is nu zijn scherpste uitslaaptijd. Het is elke dag langzaam opstaan, ontbijten en dan rond het middaguur op pad voor een lekkere wandeling. Dankzij de onmisbare wandelkaart kunnen we gewoon het veld in trekken zonder te verdwalen. Terug bij het huisje lunchen we op het terras met een glas warme glühwein erbij. Lappi valt neus aan neus met zijn pluchen stinkdierspeeltje in slaap.
Kijk Lappi hier staan met zijn voetjes in de sneeuw: onze macho. In plaats van het liefkozende waawaa zouden we hem tegenwoordig beter Mister Lomp kunnen noemen, net zoals teefjes in deze periode vooral Miss Venijn zijn. Hormonen razen en je concentreren is moeilijk. Lappi doet raar waaks en blaft passerende mensen aan, springt ongecontroleerd tegen je op, bijt hard in je armen en trekt opeens als een gek aan zijn riem. Negen maanden oud en opeens blijkt alles wat hij geleerd leek te hebben, verdwenen te zijn. Puber optima forma.
Het gedrag waarmee we op hem reageren, kijken we af van Scooter en Beetle: kop wegdraaien, neus in de lucht en stug doorgaan met negeren als Mister Lomp weer eens een lastigheidsaanval krijgt. Soms zou je hem achter het behang willen plakken, maar vergeet vooral ook niet leuke dingen met zo'n opstandige puber te doen. Lappi blijkt heel vatbaar voor leuke spelletjes en daardoor weten we aan zijn lompe gedrag vaak weer een positieve draai te geven. Handvol Frolics mee onderweg, brokje gooien, brokje laten zoeken, roepen en belonen met een brokje: het doet wonderen.
Buffelhuid kluiven bij het haardvuur...
Ik en mijn stinkdierspeeltje.
Pluchen flamingo doodbijtpoging.
maandag 25 december:Kerstfeest en genoeg te vieren! Gisteren 12,5 jaar getrouwd en vandaag is Beetle jarig, hij is alweer zes... We trekken weer de heuvels in, ditmaal voor een wandeling van bijna drie uur. We horen Lappi niet meer als we hem 's avonds in zijn bench zetten om naar het restaurant te gaan voor het kerstdiner.
dinsdag 26 december: Weer vorst, weer zon, weer blauwe lucht. Vandaag houden we een echte ingraafdag: langzaam opstaan, weer lekker met de honden wandelen en daarna relaxen en uitrusten maar. Vandaag vinden we een uurtje cross country met de honden genoeg, want we moeten natuurlijk nog wel een beetje op de grenzen van Lappi letten.
Aussieverrassing! We vieren de kerst met een Vin blanc de Jumpy, een Château de Lappi en Scooterbubbels.
Château de Lappi? Cool zeg, dat ben ik op dat etiket, ik heb mijn eigen wijn!
Dit is het echte Lappi-leven!
Stoom rond mijn kop van de vrieskou.
Poseren onderweg.
...Komen jullie nou nog?
Walter! Judith! Scooter! Beetle! Kijk eens wat ik gevonden heb!
Een Aussie drinkfontein!
Samen drinken met papa Beetle.
woensdag 27 december: Vandaag blijft het de hele dag onder nul. We doen boodschappen en maken even een korte wandeling. Dat 'even' duurt toch al snel weer zo' anderhalf uur. Zwerven door een grijze wereld waarin de rijp voor een sprookjesachtige sfeer zorgt. Wat een hondenleven hebben we toch! Het valt op dat Lappi tijdens het wandelen veel initiatief neemt en vol zelfvertrouwen regelmatig ver voorop loopt, maar af en toe kijkt hij om en die momenten vangen en benutten we om oogcontact met hem te maken, hem te roepen en te belonen met een koekje.
donderdag 28 december: Morgen gaan we weer naar huis, maar vandaag rijden we eerst nog naar het Hunsrückhaus op de Erbeskopf, de hoogste berg in de omgeving, waar we tot 818 meter hoogte lopen. Een prachtige wandeling met rijp én een beetje sneeuw. Rond de skiheuvels staan namelijk vier sneeuwkanonnen die voor de nodige sneeuwpret zorgen.
Mooi wit, net echt!
...Maar het komt bijna allemaal uit een sneeuwmachine :-)
Ja, die heuvel moet je op, Judith! Weten hoe deze skihobbels er nu bij liggen? Kijk dan op deze webcam.
Die vader Beetle van mij is maar een rare. Staat ie onderweg tijdens de wandeling weer sneeuw van een boomstam te likken...
Dit ben ik: de verschrikkelijke krulstaartige vorstAussie.
...En dan nog even met z'n allen: opa, papa en ik.
Lomp? Ik?
zondag 31 december: Sinds vrijdag zijn we weer thuis. Onze grootste zorg deze dagen: hoe loodsen we Lappi veilig door zijn eerste oud en nieuw? Vanwege het vuurwerk komen de honden niet meer buiten - de buurt is wat dat betreft niet meer veilig. Iedere ochtend en middag zetten we het drietal snel vanuit de voordeur direct in de auto om naar de stille uiterwaarden te rijden voor een uitlaatbeurt. Vanavond gaan de gordijnen dicht en zorgen we dat een muziekconcert-dvd hard genoeg opstaat om het geknal een beetje te overstemmen. Scooter, Beetle en Lappi zullen, net als zo veel andere honden in ons land, blij zijn als dit 'feest' weer voorbij is.
We wensen iedereen een gezond, gelukkig en honds 2007 met heel veel koekjes toe!
Mijn puppyvakantieslaapkamer, helemaal in kerstsfeer.
De familie Aussie, met dank aan een passerende toerist :-)
