vrijdag 1 september: De uitslag van Lappi's DNA-profiel van Genetic Counselling Services komt binnen. We hebben er lang grapjes over gemaakt: Lappi lijkt qua aftekening heel erg veel op Gonzo, de reu die bij zijn moeder Dynah woont. Haha, zou hij wel een echte zoon van Beetle zijn?
Bij het vaststellen van het DNA-profiel worden 7 markers gebruikt, oftewel er worden 7 genen onderzocht. Ieder gen bestaat uit twee allelen: eentje met erfelijk materiaal van de moeder en eentje met erfelijk materiaal van de vader. Bij ieder allel hoort een code. Per vermelde marker moet er dus één van de twee allelen gelijk zijn aan de code die Beetle heeft.
DNA-profiel Beetle
AHT 121: 102/110
AHTh 171: 141/141
AHTk 253: 290/292
FHC 2054: 152/176
FH 2164: 305/321
FH 2289: 298/326
FH 2001: 132/148
DNA-profiel Lappi
AHT 121: 102/...
AHTh 171: 125/141
AHTk 253: 290/292
FHC 2054: 152/...
FH 2164: 317/321
FH 2289: 290/...
FH 2001: 144/148
Als er één allel wordt aangetoond, kan het zijn dat het dier homozygoot voor deze code is of er sprake is van een zogeheten 0-allel, een niet aantoonbare variant van de marker. Er staan dan puntjes. We gaan snel even vergelijken met Beetle. Alles klopt, maar FH 2289? Beetle heeft 298/326 en Lappi 290/... staan. Hebben wij weer. Hellup!
Mailtje gestuurd naar Genetic Counseling Services. Het antwoord komt snel: 'De verklaring van het afwijkende allel is een beetje technisch en heeft te maken met visualisering van de lengte van het aantal baseparen van het betreffende allel. Kortere allelen hebben een hogere intensiteit en "overschaduwen" de langere. Bij de marker FH 2289 is vervolgens alleen een 290 en een "0"allel gescoord. Dit 0-allel blijkt bij nader inzien echter een "overschaduwde" 326 te zijn, die in eerste instantie gewoon niet geregistreerd is. Er zijn derhalve dan ook geen aanwijzingen die er op duiden dat Lappi Vaibmus niet de zoon van Bouncin Beetle zou zijn.'
We zijn weer helemaal gerustgesteld: we hebben dus een echte Beetle junior in huis.
Tot zover dit lesje genetica :-)
zaterdag 2 en zondag 3 september: Lappi mag een weekend mee naar de allereerste officiële behendigheidswedstrijden volgens Amerikaans model in het Duitse Trier. Weer twee nachtjes logeren in een hotel, je ogen uitkijken op de behendigheidswedstrijd en kennismaken met veel nieuwe mensen en Aussievriendjes!
Lappi met Kane, ook een Aussie-Viking, maar dan eentje uit Noorwegen.
Niet denken dat ik bang ben voor die tanden van jou hoor Kane,
kijk maar naar mijn hoge zwiepstaart.
...En dit is mijn Aussievriendinnetje Ginger.
Oeps, ze is toch wel eh... groot en sterk, die Ginger.
Joepie, en dan mag ik ook voor het eerst heel even een mini-jumpy doen!
dinsdag 5 september: Waarschijnlijk door een weekend lang buiten en veel in de wind zijn heeft Lappi een licht ontstoken oogje opgelopen: er zit wat geel snot in zijn ooghoek. Met een oogzalfje is dat snel weer verholpen. Geluk bij een ongemak: zo leert Lappi ook meteen netjes stilzitten bij het toedienen van oogzalf.
woensdag 6 september: Les 3 van de puppycursus. We gaan weer aan de slag met een tandenborstel met leverworst die we gebruiken om de hond te laten hierkomen, óók als juf Hetty staat te zwaaien met een lekker bakje worst ter afleiding. Lappi mag laten zien hoe netjes hij kan voorzitten, mag stukjes rijstecracker uit een bak water vissen en daarna snorkelen naar een stukje Rodiworst, over de mini-kattenloop lopen en door de tunnel racen. Dat is fun!
vrijdag 8 september: Bijna zes maanden is onze pupmans alweer. Tijd dus weer voor een tweedaags ontwormingskuurtje met Mebendoral KH.
Na de deurmatfoto's van mei, juli en...
...augustus
is het nu de hoogste tijd voor...
...een nieuwe deurmatfoto op 8 september!
En ik ben alweer een kop groter gegroeid!
Na afloop van de deurmatsessie krijgen we als beloning, want dat serieus kijken is natuurlijk echt ontzettend moeilijk, een stuk gedroogde stokvis in de tuin. Allemaal je eigen plekje zoeken op het gras en smullen maar.
Mmm, dit is echt het lekkerste wat er is!
zaterdag 9 september: Lappi heeft de trap in huis helemaal ontdekt. Het eerst zich laten dragen en daarna voorzichtige alleen onder begeleiding naar boven en naar beneden lopen om mee naar mijn werkkamer te gaan is veranderd in een tien tot twintig keer per dag de trap op- en afstormen. Reuze cool vindt hij dat. We kunnen hem beter Trappi noemen. Als hij straks ook nog Scooter en Beetle gaat nadoen, wordt het helemaal gevaarlijk. Die springen, alsof ze van gummi zijn, gewoon van boven naar beneden zonder een tree te raken en gebruiken dan de mat bij vlak bij de trap gelegen de voordeur als een soort afremmiddel.
Tijd voor maatregelen dus. Eigenlijk is er maar eentje mogelijk: gewoon zorgen dat hij niet meer bij de trap kan. Traplopen moet je als jonge hond leren en kunnen, maar te veel is niet goed - zeker niet als je bij het landen iedere keer met je volle gewicht op je voorhand klapt.
Vandaag mag Lappi voor het eerst met de grote Aussiejongens achterin de bak van de break, enerzijds omdat hij wat groot gaat worden voor voorin tussen mijn voeten, anderzijds omdat we we er op vertrouwen dat een stukje van tien minuten zonder toezicht achterin toch wel mogelijk moet zijn zonder dat hij de hele achterbak opkluift.
De king van het trappenhuis!
Beetle heeft een onhebbelijke eigenschap in de auto: hij blaft het eerste stuk (en als we naar het uitlaatgebied rijden het hele stuk) alles bij elkaar. Scooter was eerst stil, maar heeft het geblèr overgenomen. En wat we al hadden verwacht gebeurt: Lappi, die voorin heel stil was, gaat met schelle puppyblafjes meedoen. Ik weet precies hoe ik het gedrag moet oplossen, maar dat kost heel wat stappen, tijd en energie en daar hebben we eigenlijk gewoon de puf niet voor. Een probleem is pas een probleem als je er een probleem van maakt, en we hebben al lang geleden besloten van die paar minuten gegil dan maar geen probleem te maken :-)
Niet alleen de slechte dingen, maar ook de goede dingen kopieert Lappi. Hij blijft keurig zitten als de klep opengaat, Scooter en Beetle doen dat immers ook. Als Scooter en Beetle op de terugweg stil zijn, is hij dat ook. Met een serieus gezicht kijkt hij achterin om zich heen en naar buiten. Stoer, de king van de achterbak!
Tijd voor een puppyschade-inventarisatie! Gewapend met camera loop ik door het huis om vast te leggen wat onze halfjarige nozem zoal heeft aangericht.
Dit mooie antiek-grenen bureau was helemaal gaaf. Nu zitten er zo'n beetje aan alle kanten licht-grenen versplinterde kluifhoekjes.
Uitgehaalde vloerbedekking op mijn werkkamer. Niet ingegrepen omdat ik in de veronderstelling verkeerde dat Lappi lief op zijn kluifje kloof.
Antieke parketvloer (geen lak, nog ouderwetse was) in de woonkamer. Te laat opgemerkte superplas van onze waawaa-man heeft het hout uitgebeten.
Het domste wat je kunt doen hebben wij gedaan: een nieuw bankstel kopen vlak voordat je aan een pup begint. Dit is Lappi's lanceerpoef, een grote, bij het bankstel passende voetenbank. Hij zit inmiddels vol krassen en is verder besmeurd met haren, zand en kwijl. Geloof het of niet, de dag ervoor was deze bank nog helemaal met veel liefde en een sopje schoongemaakt.
Losgetrokken naad van het grote bankstel.
Lappi heeft het vroegere levenswerk van Beetle afgemaakt: de hoekjes van de grenen boekenkast in de woonkamer en de traptreden in de gang zijn de laatste maanden nóg mooier en ronder geworden.
Mijn bureaustoel heeft zwaar te lijden gehad onder enkele zware aanvallen van puppydestructie. Hendeltjes zijn afgekloven en daarna zorgvuldig versierd met puppypyamahaar. Sommige onderdelen zijn zelfs compleet verdwenen.
De schoenzooltjesdestructor wordt tijdens het puppyschade-inventarisatierondje op heterdaad betrapt op bed met het zoveelste zooltje.
Het hoofdeinde-omhoogtrektouwtje van ons bed blijkt...
...aan één kant spoorloos verdwenen.
Lappi wilde héél graag weten wat er allemaal in Beetles gehoorzaamheidstrainingstas zat.
Lappi was here.
Lipjes van mijn mooie dure leren Goretex buitenschoenen afgevreten.
Lappi is dol op lezen.
Moraal van dit fotoverhaal? Dit soort dingen gebeuren nu eenmaal met een pup in huis.
Neem, als je hier niet om kan lachen, vooral en gewoon GEEN pup.
Destructor in de slaapstand. Zie hier maar eens kwaad op te worden...
maandag 11 september: Tussendemiddag poept Lappi kiezelsteentjes uit. Onvoorstelbaar wat hij ondanks onze oplettendheid allemaal naar binnen weet te werken. Takjes, bladjes, grasjes, mosjes, slakkenhuizen... alles verdwijnt met smaak in zijn grote waawaamond. We hebben de druif in de tuin tot iets boven Lappihoogte ontdaan van al zijn trossen, want Lappi bleek ze met smaak leeg te eten. Leuk gezicht, maar druiven blijken niet zo gezond voor honden te zijn.
dinsdag 12 september: WAAWAAMAN WEKSERVICE!!! Ik lig nog in bed en Lappi springt met vier poten rechtstandig op mijn gezicht. Au! Klotehond! Rode schram over mijn oog. Ik ben niet de enige: Scooter blijkt een bloeddoorlopen linkeroog te hebben, waarschijnlijk ook te danken aan een Lappi-oplawaai.
woensdag 13 september: Lappi heeft geprobeerd Francientje te vermoorden, en kom niet aan mijn Francientje. Francientje is de veertig jaar oude teddybeer die ik bij mijn geboorte heb gekregen. Na eerdere aanslagen op Francientje had ik haar hoog weggezet, maar omdat ze daar een beetje in de weg zat, had ik mijn antieke pandabeer weer teruggezet in de kast. Lappi haalt haar daar vanochtend toch r uit en ik zet haar gewoon weer terug. Dom, dom, dom, eigen schuld, dikke bult. Ik kom er nog redelijk op tijd achter dat Lappi Francientje opnieuw heeft gepakt en op haar ligt te kluiven. Overal ligt houtwol, Lappi's bef hangt er vol mee. Francientje, met een flink gat in haar linkerpoot, gaat nu definitief hoog op de kast. Kwaad worden heeft geen zin, maar ik straal waarschijnlijk aan alle kanten uit hoe ik me voel. Lappi merkt dat. Hij trekt zich eerst heel stilletjes terug in een hoekje en komt daarna dicht tegen me aan liggen. Dat vind ik weer sneu voor hem, hij kan er immers ook niets aan doen dat hij een puppy is. Als hij wakker wordt, overlaadt hij me met puppyknuffeltjes en ik knuffel flink terug. Nu zitten we samen onder de sliertjes pandaberenhoutwol.
Oeps...
Ja, en daar zit je dan als halfjarige nozem, halverwege de trap met je buffelhuid dat je van boven naar beneden wilde smokkelen. Enigszins in de nesten, want geen rekening gehouden met het feit dat onderaan de trap vader Beetle op zijn parkeerplaats ligt te slaapwaken, het rechteroog indringend halfopen van 'nou, stoor me dan als je kan en vooral durft'. Lappi heeft ongeveer vijf minuten zo op de trap zitten nadenken, vooral omhoog- en wegkijkend van Beetle met een 'mijn naam is haas'-uitdrukking op zijn snuit, zijn bot twee treden lager in niemandsland liggend. Hij wist vervolgens toch zonder kleerscheuren en mét bot langs de Aussiegrenspost te sluipen...
Les 4 van de puppycursus: meewandelen met aandacht, spelen, op het nabijgelegen kruispunt bij het oversteken commando's als 'wacht' en 'op de stoep' oefenen en vooruitsturen naar een paaltje met lekkers erop.
maandag 18 september: Een lastige leeftijd is dat toch, een half jaar oud zijn. Te groot voor servet, te klein voor tafellaken. Lappi zit boordevol energie, maar heeft de concentratie niet om echt te leren en mag gezien zijn leeftijd nog niet te veel sporten. Lastig. Als hij de kans krijgt sloopt hij, steelt hij en luistert hij niet. Hij gaat nog steeds eindeloos aan de haal met sokken en schoenen en heeft als hobby onder de salontafel doorkruipen om vervolgens - want het past niet meer en Lappi is te lam om te ver te bukken - met de salontafel op zijn rug door de kamer te lopen. Hoog op de trap wegzetten heeft geen zin meer, Lappi komt gewoon met schoen en al naar beneden gerold. Hoe verschillend honden kunnen zijn: Lappi doet dingen die ik me van Scooter en Beetle echt niet kan herinneren. Scooter, de brave borst, kwam in zijn puppytijd wat vernielzucht betreft niett verder dan een enkel klein hoekje van de keukenmat afeten.
Ik probeer Lappi nu vooral makkelijke en handige dingen te leren waarbij hij niet te veel hoeft na te denken zoals op de stoep, aan de kant, deze kant of andere kant, naar binnen en naar buiten (bij de deur), naar boven en naar beneden (bij de trap), terug (achteruitlopen, bijvoorbeeld bij het openen van een deur). Met een simpel handgebaar krijg je hem precies waar je hem hebben wilt. Nu is dat nu een kwestie van zeggen en gebaren, maar over een paar maanden is dat al ge-op-de-stoep en ge-naar-binnen zo ingesleten dat het automatisch gaat. Scooter en Beetle kun je op je stem inmiddels het hele huis door sturen: naar de gang, naar de keuken, naar de kamer, ze weten het precies.
dinsdag 19 september: Lappi is hevig in het ik-heb-lekker-schijt-aan-alles-stadium. Hij gaat bovenop Scooter liggen als die zich net lekker heeft teruggetrokken op zijn ligzak, gilt alles bij elkaar als de andere honden iets mogen (mee naar training bijvoorbeeld) dat hij niet mag, hapt Scooter en Beetle in hun gezicht bij het uitdelen van koekjes (ik eerst, IK eerst!!) en kan Beetle, die erg gevoelig is voor piepjes en rinkeltjes, niet erger pesten dan op een piepiebal te gaan staan kauwen ter hoogte van Beetles oor. Respect is op dit moment ver te zoeken. Het kan Scooter en Beetle echter niet snel te gek worden: ze kunnen ongelofelijk veel van Lappi hebben, alsof ze weten dat hij vanzelf wel weer uit dit stadium groeit. Hij trekt het meest op met Scooter. Scooter en Lappi lijken elkaar te hebben uitgeroepen tot Beste Vriend.
En ach, het is het toch zo'n lief en lekker menneke. Heel zoet als hij alleen thuis moet blijven, kronkelend met zijn hele lijf van plezier bij ieder levend wezen dat hij tegenkomt en 's ochtends maakt hij met een enkel, heel zacht neusfluitpiepje duidelijk dat hij vast aan de andere kant van de slaapkamerdeur zit te wachten tot ik opsta. Zijn vacht glimt als een spiegel, hij eet als een bootwerker, is de 50 centimeter-grens ruim gepasseerd en wordt reuzesterk. Drie honden uitlaten is voor mij echt the limit, meer HK's (hondse PK's) kan een mens volgens mij niet mannen. Ik begrijp niet dat een uitlaatservice met zoveel honden op pad gaat - als ze kwaad willen, heb je daar geen enkel overzicht over en geen enkele grip meer op.
Het liefste, leukste en vervelendste pubertje van de hele wereld.
woensdag 20 september: Puppyles 5 achter de rug met afliggen, volgen met aandacht, spelen met andere pups en terugroepen uit spel. Daarnaast had juf Hetty een grote zak vol waterballonnen meegenomen: licht opgeblazen ballonnen gevuld met water. De pups mochten er mee spelen en ze kapotbijten. Natuurlijk draaide het allemaal om het plofje dat daarop volgde. Ik heb het helemaal niet op ballonnen, maar Lappi is een stuk dapperder dan ik: hij heeft er zes laten knallen. Daarna spelen met een speeltje, terwijl Hetty klappertjesgeluiden produceerde. Eerst even een oortje naar achteren, maar al snel was dat geklapper helemaal niet eng meer.
Lappi heeft er zin in tijdens deze puppycursusles! Hij is oplettend, geconcentreerd en wil graag werken. Als ik niet snel genoeg naar zijn zin reageer, gaat hij zelf wel verder met 'istu' (zit in het Fins), 'mahaan' (af), 'back' (staan) en 'rondje'. Vervolgens een dwingend kefje en indringende blik omhoog of ik wel heb gezien hoe knap hij dat allemaal al kan. Lekker ding!
Moet je zien, ik krijg al borsthaar! Nog niet van die weelderige manen zoals Beetle en Scooter (nee, die wilde niet op de foto), maar het begin is er :-)
vrijdag 22 september: Lappi's voetjes worden voor het eerst in model geknipt. Hij vindt het allemaal prima en best wel lekker, dat gefrutsel aan zijn voeten, maar stiekem is hij toch een klein beetje zenuwachtig. Als hij na de opknapbeurt wegloopt, blijven er vochtige pootafdrukjes op de tuintegels achter :-) Dat hij al een hele grote jongen wordt, merken we aan het feit dat zijn plasjes kleiner en wat veelvuldiger worden en hij na het poepen als een grote vent begint zijn achterpoten staat te vegen: Lappi was here! Zelf kijkt hij nog een beetje verbaasd na dat rare huppeltje wat hij met zijn achterpoten maakt. Zo van: huh, wat doe ik nou? Plassen gebeurt steeds vaker met één pootje omhoog.
zaterdag 23 september: Lappi mag mee naar de clubshow van de Australian Shepherd Club Belgium. Eerst showen, vanwege de regen binnen in het kleine zaaltje. Lappi loopt een rondje als een krabbetje, echt 'mooi' bewegen moet hij nog oefenen, maar presenteert zich verder prima en heeft er aan zijn kefjes te horen weer reuze zin in. Een mooie tweede plaats! Daarna mag hij met Walter mee naar de puppygames, waar negen hummeltjes mogen laten zien wat ze al kunnen op het gebied van sport en spel. Lappi wordt eerste en wint een hele grote zak koekiekluiven!
Wachten op mijn beurt bij de puppygames.
Oefening 'voorstellen hond', oftewel aan alle kanten je tandjes laten bekijken.
Oef, jeetje, die puppygames vallen niet mee zeg. Ik heb al heel veel tanden, dus ik moet er heel veel laten zien.
Door met de oefening 'betasten', Lindsay komt even met ons kroelen.
Ooooh, ja, lekker Lindsay, ik wil nog meer knuffels!
Oefening 'doolhof'. Goed luisteren naar de instructies van Lindsay.
Ik heb goed opgelet en weet precies hoe ik me langs alle dranghekken, tonnen en haspels moet wringen.
Hoi Walter, daar ben ik al!
Onnodig te zeggen dat Lappi aan het eind van de dag best moe was. Hij heeft de autorit van Brasschaat naar huis lekker op schoot liggen puppysnurkelen :-)
maandag 25 september: Tussendemiddag neem ik Lappi mee naar het park op de stadswallen, waar hij los mag. In een dribbeldrafje loopt hij vijf tot tien meter voor me uit. Ik probeer verstoppertje te spelen door ongemerkt achter een boom te gaan staan. Dat lukt één keer: Lappi kijkt om, ziet me niet, komt op een holletje terug en ontdekt tijdens het voorbijrennen waar ik ben: hé, wat doe jij nou daar, achter die boom? Bij een Aussie hoef je zo'n spelletje echt niet meer dan een keer of twee, drie te spelen. Als Lappi weer een grote boom passeert, kijkt hij eerst naar de stam en dan naar mij een met een pienter bekkie alsof hij wil zeggen van: 'Ga je daar nou weer zo dom achter staan of loop je dit keer gewoon mee?'
Snel weer terug naar mijn werk. Nou ja, snel... De A2 blijkt twee uur lang afgesloten door een waardetransport met pech. Vanaf de ventweg heb ik een prachtig uitzicht op zwaarbewapend personeel van de Koninklijke Marechaussee. Pas om vier uur ben ik terug op de redactie. 'Sorry, moest even de hond uitlaten!' :-)
Door vier grote rechtopstaande ingegraven tractorbanden hard naar Walter rennen:
2,22 seconden.
Mijn weg uit het doolhof vinden:
5,50 seconden.
Hard naar Walter toe rennen langs de andere puppygamers:
3,57 seconden.
Betasten:
10 van de 10 punten.
Mijn tandjes laten zien tijdens het voorstellen:
10 van de 10 punten.
Sociaal gedrag:
10 van de 10 punten.
Na de puppyklas en puppgames ontmoet Lappi nog een heleboel nieuwe honden- en mensenvriendjes. Hij speelt stoer met de grote reuen en gaat voorzichtig tijdens het spelen met kleinere pups. We vinden eindelijk iets waarin Lappi echt op vader Beetle lijkt: hij gaat kwijlen tijdens ontmoetingen met meisjeshonden!
Dit ben ik met Djairo, die mijn poot eraf probeert te bijten, en Cirro.
Lekker bekvechten met Djairo.
Ik heb de grootste bek! Nietes, ikke!
...Maar ik kan hem het verst opendoen. Nietes, ikke!!
Kom op, dan doen we Aussiejudo! Wie het eerst met zijn puppybillen de grond raakt is af!
Ikke! Nee, ikke!!
Nog even met trotse zwiepstaart samen met Walter poseren met mijn allereerste bekers.
dinsdag 26 september: De stokvis die we in Rotterdam hebben gekocht is alweer op en daarom hebben we nieuwe gedroogde vis en geperste penskluiven besteld bij Jordens Hippo. Vandaag haal ik de doos af bij het postkantoor. Ze zullen daar wel hebben gedacht: wat een uiterst vreemde (vis)lucht komt er uit dat pakje... Lappi begint als ik thuiskom als een dolle op het doosje te stampen. Hij heeft de inhoud binnen 0,001 seconde al geroken. Jammie!!! In de tuin mag hij een groot stuk stokvis uit elkaar trekken. Nieuwe prikkels en uitdagingen zijn heel belangrijk in een puppyleven en we proberen steeds weer iets anders voor Lappi te bedenken, bijvoorbeeld een ander lekkertje en een nieuw speeltje. Dat valt niet mee, want Lappi krijgt de interactieve voerspeeltjes waarmee we hem achterlaten in zijn bench in rap tempo onder de knie.
woensdag 27 september: Puppyles nummer 6. Lappi mag over een op de grond liggende ladder lopen, afliggen en volgen met aandacht. Daarna mogen we demonstreren hoe we de pup (nou ja, pup...) op een tafel moeten tillen en hoe we hem een snuitbandje moeten omdoen. Daarna Lappi's favoriete onderdeel: de tunnel! Hij racet er zo hard doorheen dat hij niet eens ziet dat juf Hetty ter afleiding stiekem een hele grote 'enge' pluchen knuffel bij de uitgang heeft neergezet.
donderdag 28 september: Ja, het is zo ver... puppy-pubertijd! Lappi krijgt last van acute, hevige en terugkerende ik-weet-opeens-echt-niet-meer-wat-zit-is aanvallen. Zit? Istu? Huh? Is dat Fins voor zit? Echt waar? Hij weigert hardnekkig. Er groeien opeens hele grote bananen uit zijn puppy-oren!
vrijdag 29 september: Je hoort het vaak: lijk gevonden, door wandelaar met hond. Ik vraag me altijd af of ik nou ooit nog eens zo'n wandelaar-met-hond zal zijn die een lijk zal vinden. Tijdens de ochtendwandeling met Lappi, Scooter en Beetle zie ik halverwege het talud langs de weg onder een boom een vuilniszak liggen. Niet zo maar een vuilniszak, maar een langwerpige. Het zijn twee zakken aan elkaar, mensvormig. De honden stoppen en kijken, Lappi maakt een fronsje, mijn hart een hupje. Er steekt iets uit... een plank. Het blijkt bouwafval te zijn.
Lappi mag voor een hondentijdschrift heel veel nieuwe speeltjes testen. Cool!
