dagboek4

We eindigen de vakantie zoals hij begon: op het balkon en wederom stijgen er vanuit het dorpje harmonieklanken op. De hele avond genieten we van een openluchtconcert, tot een knetterend onweer daar een einde aan maakt.

vrijdag 21 juli: Weer blauwe lucht. We staan om zes uur op en smeren broodjes - voor de laatste keer zo'n heerlijke zak met van alles en nog wat voor de deur - voor de terugreis. Op weg naar huis komen we nog voor München al muurvast in de file te staan. We staan 2,5 uur vast, de auto komt zelfs 1,5 uur niet van zijn plek doordat de snelweg vanwege een ernstig ongeval is afgesloten. De buitentemperatuur loopt rap op naar 37 graden. Gelukkig kunnen we de autoramen blinderen zodat de honden uit de zon blijven en Lappi geen stooflappi wordt, en zit er in de koelbox voldoende koel drinkwater. Af en toe starten we de motor om de airco even te laten draaien. Onderweg staan we nog twee keer in de file vanwege een aanrijding en een uitgebrande vrachtwagen. Eten doen de honden onderweg op een parkeerplaats. Pas na half tien in de avond daalt de temperatuur eindelijk onder de dertig graden. We doen ruim vijftien uur over de terugreis, pas rond middernacht zijn we thuis. Lappi heeft zich geweldig gedragen. Een perfecte reishond!

donderdag 13 juli: Om 3.10 uur staan we op, om 4.25 uur zitten we met drie Aussies in een bepakte auto. Op weg naar Oostenrijk, Lappi's eerste echte grote vakantie en meteen een vuurdoop als het om autorijden gaat. De achterbak zit vol spullen, Scooter en Beetle liggen in hun gordels op de achterbank en Lappi gaat voorin, onder de passagiersstoel tussen afwisselend mijn en Walters benen. Het is warm, voor het middaguur al ruim dertig graden, en de reis duurt lang.

Door wegwerkzaamheden, drukte en aanrijdingen met de bijbehorende files wordt het een autorit van ruim twaalf uur en arriveren we pas na 17.00 uur op de plek van bestemming: Piesendorf in het Salzburgerland. Daar melden we ons bij de plaatselijke bakker, van wie 'Haus Elisabeth' is waar we via Dogwalktrail een hondvriendelijk appartement huren. En wat voor appartement! Eentje gelegen tegen een heuvel, met alles erop en eraan, met een waanzinnig groot balkon en prachtig Alpenuitzicht. Lappi voelt zich er meteen helemaal thuis en gaat aan de slag met zijn tas vol van thuis meegenomen puppyspeeltjes. Terwijl vanuit het kerkje in het dal klanken van de plaatselijke harmonie opstijgen en waawaaman de pluchen ballen door het appartement laat vliegen, drinken wij een glas koele rosé.

vrijdag 14 juli: We maken een lange nacht. Rond half zes meldt Lappi zich. We laten hem even uit en hij slaapt vervolgens weer heerlijk door in de bench die we in de woonkamer van het appartement hebben gezet. Lappi kent na een halve dag het hele gebouw al: hij weet precies welke trap hij op moet en achter welke deur 'zijn' appartement zit. Bij de vakantie hoort een broodjesservice. Bij de voordeur staat een tas vol lekkers: heerlijke broodjes en jammie, zelfs gebak! In een onbewaakt moment blijkt waawaa op de keukentafel te zijn geklommen, heeft de plastic tas opengescheurd en een broodje gejat, dat klemvast in zijn bek zit. Echt klemvast, hij is het niet van plan om op te geven. Helaas voor Lappi: we breken met enige moeite zijn bek open en het natgekwijlde en bebloede (hij heeft het zo stevig vastgehouden dat zijn tandvlees vol losse, wisselende tandjes is gaan bloeden) broodje gaat in de prullenbak. Hoezo, pittig? En verbeeld ik het me nu, of tilde hij vandaag bij het plassen voor het eerst al een beetje zijn achterpoot op?

zondag 16 juli: Walter is meteen wakker als ik Lappi uit de bench haal. Met een snoekduik springt onze miniman rechtstreeks de slaapkamer in, op bed. GOEDEMORGEN!!! DIT IS DE WAAWAAMAN-WEKSERVICE!!! Lappi heeft, kortom, energie voor tien en vergt op deze leeftijd, ruim vier maanden alweer, zestig seconden per minuut supervisie. Bij het aankleden hangt hij in je bh, een milliseconde later eet hij het beton van het balkon. Het ene moment ligt hij lief op de ligstoel, het volgende moment kluift hij lief op de handvatten in de ligstoel. We hebben ogen op steeltjes én in onze rug nodig.

Vandaag rijden we naar Kaprun, waar we met de honden lekker in de schaduw een rondje rond de Klammsee lopen: een fantastisch helderblauw (stuw)meer. Lappi, nu pas volledig tegen Weil geënt, maakt er voor het eerst kennis met natuurwater. Geweldig vindt hij het! Geen enkele schrik, hij gaat meteen kopje onder, vindt het heerlijk om door het water te spetteren. Zijn puppypyama, inmiddels uitgegroeid tot puppyfleecetrui, wordt kleddernat. Het lijkt wel een nat molletje, zo dicht als zijn vacht inmiddels is. We houden hem nog wel even aan de lange lijn, want in gedachten zien we onze brokkenpiloot al richting de rand van het stuwmeer drijven...

We weten het nu zeker: Lappi is geen Aussie, maar een kruising tussen een visje en een berggeit. Alsof hij al jarenlang over rotsige bergpaadjes loopt klautert hij met gemaak overal overheen en tussendoor. Volgens de algemeen geldende vuistregel mag je per maand hondje vijf minuten wandelen, dat zou voor Lappi ruim twintig minuten betekenen. Lastig, want deze wandeling duurt totaal een uur en een kwartier. We doen heel rustig aan en nemen regelmatig pauzes. Na afloop picknicken we in het schaduwrijke groen. Van Lappi zou de wandeling wel vijf uur en een kwartier mogen duren, kleine puppymannetjes kennen immers geen grenzen. Je moet ze tegen zichzelf in bescherming nemen. In de auto terug naar het appartement krijgt hij van die hele lieve schuine Chinese oogjes, die verraden dat hij gewoon heel erg moe is.

Zonder honden dalen we nog even de heuvel af naar Piesendorf om daar wat te 'jausen': bier te drinken en een Wurstsalat en tosti te eten. 's Avonds tutteren we lekker rosé op het balkon van ons appartement. Waawaaman kruipt uit eigen beweging zowaar zomaar op mijn schoot en valt in slaap, terwijl wij de hemel kijken, planeten als Mars, Venus en Mercurius aanwijzen en ons verbazen over de eindeloze hoeveelheid sterren. Het is zo'n avond dat je jezelf voorneemt dat je het na de vakantie allemaal anders en vooral rustiger aan gaat doen - ken je dat? :-)

Vandaag rijden we de Grossglockner Hochalpenstrasse, een weg dwars door de Alpen. Ruim vijftig haarspeldbochten maken we, die Lappi goed doorstaat. Scooter slaapt zoals gebruikelijk overal doorheen. Beetle zit en kijkt zoals gebruikelijk om zich heen. Af en toe maken we stops voor een kop koffie of broodje. In het dal is het dertig graden, hoog in de bergen een aangename en verkoelende achttien graden. Het is helder en strakblauw en we hebben een fantastisch uitzicht op de vele 'drieduizenders', bergen van drie kilometer of hoger. Lappi nuttigt op 2430 meter hoogte zijn puppylunch. Eindpunt is de Grossglockner, met 3798 meter de hoogste berg van Oostenrijk. 'Kijk, de familie Lassie', horen we als we er met de honden uit de auto stappen.

Terug op 1140 meter gaan we nog even naar Wildpark Ferleiten, waar de honden gewoon mee naar binnen en zelfs letterlijk tussen de edelherten mogen. Al wandelend kunnen ze er kennismaken met ruim tweehonderd dieren. Lappi snuift de lucht op van herten, wolven, bruine beren, bizons en berggeiten. Als we thuiskomen, is iedereen dwars-af. Lappi speelt nog even met zijn vandaag gekregen pluchen Murmeltier, gooit de net gevulde waterbak door de kamer zodat we nog even lekker kunnen dweilen, slurpt zijn puppydiner naar binnen en valt in coma.

dinsdag 18 juli: Het aantal broodjes dat we iedere ochtend voor de deur vinden is (gelukkig!) blijven staan op acht, het gebak is inmiddels verdubbeld van twee tot vier. Een dag zonder zoetigheid is een dag niet geleefd, vindt de bakkersvrouw. Vandaag is het aan mij de eer te genieten van de WAAWAAMAN!!!-wekservice. Als ik nog in bed lig, laat Walter Lappi uit de bench en die springt met een meterslange en -hoge snoekduik zó bovenop mijn hoofdkussen. Het is onvoorstelbaar hoe lenig en atletisch deze pup is. Gisteravond sprong hij in het appartement van bank tot bank, vanochtend heb ik die sprong even opgemeten: bijna twee meter, vanuit stilstand.

We gaan verkoeling zoeken bij de watervallen bij Krimml in het Nationalpark Hohe Tauren, hét nationale park van Oostenrijk. De Krimmler watervallen zijn de grootste van Europa, waar in drie trappen van 140, 100 en 140 meter over een hoogte van totaal 380 meter woest water naar beneden komt storten. Je kunt je, als je wilt, helemaal sufklimmen naar boven, maar wij lopen vanwege onze pupmans tot halverwege de tweede waterval, op circa 1170 meter hoogte. Het is wederom dertig graden, de watervallen zorgen voor een verfrissende nevel van druppels. Op sommige uitkijkpunten kun je jezelf helemaal kleddernat laten spetteren, dat doen we en de Aussies vinden het heerlijk.

Dan maken we een rondje door het centrum, langs de winkeltjes. De stadse drukte doet Lappi niets. Passerende treinen, boten op het water, volle terrassen, hij vindt het allemaal volstrekt normaal. Wel is het een rat als het om eten gaat: hij probeert alles wat eetbaar is te jatten. In Zell am See trekt hij bij een voorbijgangster bijkans het stokbrood uit haar tas. Lappi gedraagt zich heel sociaal naar de honden en mensen die hij tegenkomt. Soms probeert hij vriendelijk contact te maken door te kijken en te kwispelen, maar vinden de mensen hem niet interessant. Grappig is dat: Scooter en Beetle trekken altijd veel bekijks, maar Lappi zien ze niet staan. Wij vinden het wel lekker, omdat de mensen normaal tegen hem doen kan hij zich normaal gedragen en gaat hij niet zoals Scooter en Beetle gebukt onder indringend aanstaren en nawijzen vanwege het merle en de tweekleurige ogen. Wat een verschil kleur kan maken, ongelofelijk! We drinken nog wat op een terrasje aanhet meer, kijken bootjes en gaan dan snel terug naar het appartement. Het is warm: 35 graden. Lappi krijgt eten, drinken en een paar uurtjes verplichte puppyrust in de bench.

Dag meneer, ik ben heel leuk, KIJK nou eens naar mij!!

's Avonds nog meer terrastraining voor Lappi: we dalen via het weiland voor het appartement en langs de koeien af naar het dorpje om daar bij een Gasthof gegrild vlees en vis te eten. Lappi schuift aan onder de tafel op het terras alsof hij al jaren meegaat naar restaurants. Hij kan er zijn 'alles in zijn mond steek-fase' heerlijk uitleven op blaadjes en stukjes biervilt. We zijn blij dat we een stalen bench voor hem hebben meegenomen, want onze waawaa is nu in de fase dat hij alles opeet en doorknaagt.

donderdag 20 juli: Bruno heet het hogedrukgebied dat in Oostenrijk voor de warmste dag van het jaar en de heetste julimaand sinds tien jaar zorgt. Het is 'Grillwetter', kopt de plaatselijke krant. Daarom blijven we vandaag maar eens lekker met de honden op het balkon van het appartement, morgen immers weer een pittige reisdag. De tuigen, frisbees, Nordic walking poles en step blijven deze week helaas ongebruikt, maar met dit extreme weer en een jonge pup ga je geen risico's nemen als het om sportieve activiteiten gaat. In de plaatselijke supermarkt, waar we de laatste lekkere dingen voor onderweg en thuis inslaan, krijgen we zo maar een fles eigengemaakte vlierbloesemsiroop mee en bij het afrekenen van de schoonmaakkosten en toeristenbelasting voor het appartement blijkt de broodjesservice van het huis te zijn. Met honden voel je je doorgaans vaak maar een beetje welkom, maar hier voelen we ons echt helemaal welkom!

Scooter en Beetle beginnen door de warmte veel van hun dikke vacht te verliezen, reden om deze dag voor vertrek het appartement even grondig te ontharen. Zelfs aan de bloemen die aan de balkonrand hangen kleven stukjes Aussie. 's Middags horen we Lappi smakken en zien hem rond zijn neus likken. Als ik in zijn bek kijk, bungelt er een voortandje rechtsboven helemaal los. En joepie... hij valt rechtstreeks in mijn hand! Het eerste Lappitandje dat we weten te 'redden' voor zijn plakboek. Lappi's tanden groeien nu letterlijk zijn mond uit: achter het bloederige plekje waar net zijn melktandje is uitgevallen komt alweer een nieuwe tand door.