Lappi's dagboek, bladzijde 15
Juli 2008: Het lijkt een beetje eentonig, maar voor het derde achtereenvolgende jaar brengen we de zomervakantie door in... Oostenrijk! Met vanuit het appartement wederom uitzicht op mijn fantastische 3000+ meter hoge Lissen-berg, die er hier na regen in het dal en sneeuw hoog bovenin er hier helemaal bepoedersuikerd uitziet. We gaan niet alle vakantiefoto's van de voorgaande vakanties herhalen, klik hier voor 2006 en klik hier voor 2007 (en zie Lappi groeien!), maar zullen ditmaal de highlights van onze klauterpartijen weergeven. Niet chronologisch, maar wel steeds hoger :-) Met dank aan de foto's die onder anderen genomen zijn door de andere vakantievierende hondenliefhebbers bij DogWalkTrail, zoals mede-Aussiefans Adri en Cocky Sluimer en de familie Jansz, beter bekend als de familie Poedel :-)
Deze klamm (kloof) waren we de voorgaande jaren nog niet in geweest: de Sigmund-Thun-Klam, vlakbij Kaprun. Via houten trapconstructies, glad en glibberig door de regen, klauter je door de kloof, met diep onder je bruisend en kolkend water. En dan maar hopen dat die nieuwsgierig snuivende Aussies het niet in hun bolle hondenhoofd zouden halen om even tussen die houten balken door naar beneden...
En deze fantastische kloof lag gewoon verscholen achter ons appartement...
Wachten Lappi, wachten!
...en nou klimmen, Lappi, klimmen!
Lappi: Kom maar hoor, ik weet de weg!
Oeps, die brug kraakte best eh... hard...
Maar na al dat klimmen...
...wacht je een houten ligbed van waaraf je kunt genieten van dit fantastische uitzicht over het dal.
Even bijkomen in het appartement van al dat geklauter...
...en de Oostenrijkse nachten, het zal de gezonde berglucht wel zijn, zijn lang...
Inderdaad, niet helemaal scherp maar dat krijg je als je het fototoestel op standje berglandschappen laat staan :-)
Dan een wandeling met de hele groep, vier Aussies, twee Standaard Poedels, een Border Collie en een Ouduitse Herder, naar de Nagelkopf in de buurt. 'Beetje vals plat', noemde onze gids François van DogWalkTrail dat...
Klimmen is erg maar dalen valt ook niet mee...
Met Lappi en Beetle op 1000 meter.
Maar 1000 meter? Dat is nog niets. Met de vorige groep vakantiegangers van de eerste week, waaronder een Duitse Herder, Golden Retriever, twee Poedeltjes en drie gezellige mixen, waren we al om de Schittenhöhe bij Zell am See geweest, op 2000 meter.
...en dit zijn we dan op 2000 meter hoogte. Let vooral niet op ons, let op het fantastische berglandschap in de verte!
...Maar het kon nóg hoger. Nooit, nooit, nooit zou Judith, had ze de twee voorgaande jaren gezworen, in een gondel de lucht in gaan. Maar ja, dan toch die angst overwonnen. En kijk ze hier eens 'ontspannen' de oren van Beetle fijnknijpen, niets aan het handje!
Met Aussies Djoey en Sarah in het gondeltje, het past allemaal best. En dit is helemaal niet krap, dat is het pas als je met 55 mensen en een stuk of 8 honden in een grote gondel wordt geperst...
Via drie gondelsvaarten omhoog naar de eeuwige sneeuw. Aussievakantieman, gezellig hè!
1000 meter
2000 meter
3000 meter
En daar staan we dan, bovenop de Kitzsteinhorn (bekijk op de website vooral de livecam, wellicht zie je meer dan wij, want wij liepen er letterlijk met ons hoofd in de wolken).
Voorzichtig een klein stukje afdalen naar de sneeuwpiste en dat valt niet mee, met Aussies aan je buikband die helemaal gek worden van al die fantastische sneeuw. Je hond loslaten is hier geen optie - als je even buiten de touwtjes komt loop je namelijk het risico opgeslokt te worden door een gletsjerspleet.
Wat een maffe gewaarwording! Voor de goede orde: deze foto is genomen op 18 juli 2008, met een daltemperatuur van 25 graden. En daar sta je dan, in de sneeuw...
...in een heel bijzonder landschap waar je zonder zonnebril sneeuwblind zou worden (let op de twee vage schaduwen op de achtergrond, veel verder kon je niet kijken).
Lappi ging echt helemaal uit zijn bolletje van al die sneeuw. Zoveel wit had hij niet meer bij elkaar gezien sinds zijn vertrek als pup uit Finland!
En als besluit van iedere vakantieweek: lekker uit de grote pan Oostenrijks eten, onder andere Tiroler Gröstl.
Maar waren we dan alleen maar aan het klimmen? Nee hoor, er was ook tijd voor waterpret, zoals (denk er even het A-Team muziekje bij...) een paar kilometer waterfietsen op het meer van Zell am See.
Met de Aussies natuurlijk! Met Beetle voorin...
...en Lappi, helemaal wild van al dat heerijke water om hem heen, op de achterplecht
Ship ahoy! Ruimte zat voor nog veel meer Aussies aan boord!
Lappi kun je niet blijer maken dan met (stromend) water. Zodra hij een beekje hoort bruisen, zit hij erin. Daarom hadden we speciaal voor hem bij Bianca en François van DogWalkTrail een dagje waterfun geboekt...
...met allerlei leuke spelletjes voor de honden in en langs de rivier, zoals hier, met je pootjes in het snelstromende water, Frolicjes van een touw happen. Fun!
En dan achter je van Bianca cadeau gekregen nieuwe waterspeeltje aan om echt helemaal lekker af te koelen.
Dit is Lappi echt helemaal in zijn element...
Staart de lucht in van opwinding!
Maar op een mooie avond, vanaf het appartement uitkijkend op 'onze' berg...
Dit was onze eerste zomervakantie zonder Scooter.
...zagen we bij het vallen van de avond de volle maan opkomen...
...en zo was onze Moonlight's Flyin' Dutchman er die nacht toch nog een beetje bij...
En dit zagen we de laatste avond van onze vakantie op het restaurant waar we met de hele groep aten geschilderd staan. En zo is het maar net!
2 augustus 2008: Weer thuis, vandaag een heerlijke zomerdag, de honden meegenomen naar de rivier. De uiterwaarden zien er nu prachtig uit, met veel uitbundig bloeiende planten in wit, geel en paars. Lappi en Beetle plonzen de Waal en... Stop press! Lappi zwemt! Natuurlijk kon Lappi zwemmen, als jonge pup heeft hij heel wat achter opa Scooter aangepeddeld. Hij staat ook het liefst altijd tot zijn nek in het water. Maar toch... écht zwemmen, en dingen uit het water ophalen... Dat liet hij toch maar aan Beetle over. Iedere keer als hij geen bodem meer onder zijn voeten voelde, krabbelde hij na enige aarzelen en dralen snel in zijn achteruit terug naar de kant. Watje! Maar nu: blijkbaar heeft hij in Oostenrijk zijn laatste drempeltje overwonnen. Daar gaat hij, zwem-zwem, de Waal in. Hij zwemt een rondje, komt terug, en zwemt er nog eentje. Zo zie je maar: het kan even duren (Lappi is nu ruim twee), maar uiteindelijk vinden ze vanzelf toch het vertrouwen om dingen te doen tegen de tijd dat ze daar aan toe zijn.
Ga naar de volgende bladzijde van het dagboek
Go to the next page of the diary
