De deurmat op 2 maart 2007. De groei lijkt er nu echt wel een beetje uit. Het is nu uitzwaren geblazen. En ik moet natuurlijk net zulke mooie franjes gaan kweken aan mijn bef als Scooter en Beetle!
vrijdag 2 maart: Ik was van plan Lappi's dagboek bij te houden aan zijn eerste verjaardag, en die nadert - 20 maart - nu wel heel rap. Wat ben ik blij dat ik tijdens zijn eerste levensjaar zoveel mogelijk heb genoteerd, want je vergeet het zo snel... Zijn vrolijke grommetjes als hij in zijn eentje met zijn pluchen beesten aan het spelen is, het geklieder bij de waterbak omdat hij tijdens het drinken steeds met zijn tong tegen de rand van de bak likt. Zijn 'miep, miep' als ik te lang achter de computer zit, en de vrolijke kronkeltjes die hij maakt als ik daar achter vandaan kom. Heerlijk!
Lappi wordt nu echt een Grote Vent. Lekker puberaal en jeugdig nog, als het even zoekt hij het hoogste puntje van de bank op of gaat hij, nog steeds, op zijn gemakje bovenop Scooter staan of zitten. Maar onderling gaat het prima tussen de Aussies. Beetle zoekt Lappi steeds meer op om te spelen.
Geestelijk en lichamelijk kan Lappi nu steeds meer aan. Nu een groot deel van het opvoeden en de puppytijd erop zit, kunnen we ons meer gaan richten op sport en spel. Vorige week mocht hij voor het eerst een stukje echt meelopen naast de step. Samen met Beetle, die de commando's kent en als voorbeeld dient. Vooruit en snelheid maken, opzij de berm in, links, rechts of wachten, Lappi kijkt het allemaal letterlijk van hem af. Geweldig vindt hij het, mee in het tuig. Zij aan zij met pa Biep, die in een snelle, regelmatige draf perfect zijn tempo vasthoudt. Lappi moet dat nog leren: hij hobbelt en bokt nog als een uitgelaten veulen, zoekend waar hij zijn poten moet laten en hoe hard hij moet lopen, maar vindt het echt geweldig.
Op 17 maart mag Lappi A-examen gehoorzaamheid doen. Hij gaat met sprongen vooruit. Wat we thuis in de gang oefenen, brengen we iedere donderdagochtend tijdens de les op het veld in de praktijk. Steeds gaan we een stapje verder: netjes blijven zitten als ik een apportblokje gooi, ietsje langer zitten of liggen tijdens de blijfoefeningen, netjes wachten tot je mag komen omdat je geroepen wordt. Juf Tiny hoeft hem deze week daarvoor niet meer bij zijn halsband vast te houden, Lappi blijft zelf keurig op zijn billen zitten in afwachting van mijn 'hier'.
Voor de komende maanden hebben we allemaal leuke dingen gepland. Doorgaan met gehoorzaamheid B, beginnen met behendigheid en Lappi heeft een workshop dogdance en zoeken op het programma staan. Er valt nog zo veel te ontdekken!
Kijk hier, mijn mama met mijn halve broertjes en zusjes in Finland.
Ze zijn al net zo leuk en gek als ik!
donderdag 8 maart: 's avonds laat kom ik thuis van een bliksembezoek aan Crufts, het grootste hondenevenement ter wereld in het Engelse Birmingham. Hoewel ik maar één nachtje van huis ben geweest, is Lappi reuze blij dat ik terugben. Hij piept en hij kronkelt en gaat op mijn voeten liggen: zo, die kan niet meer weg.
Wie weet Lappi, mag je net als vader Beetle en opa Scooter ook wel een keertje naar Crufts... Technisch is hij er in ieder geval klaar voor, uit de bloedtest is gebleken dat de hoeveelheid antistoffen tegen rabiës in zijn bloed oké is.
zondag 11 maart: Lappi gaat vandaag mee naar een workshop dogdance in het Dogcenter, gegeven door Marina Stilkenboom van Agility For Fun. Wauw, dat is helemaal spekkie voor zijn slimme bekkie! Lappi leert rondjes om zijn as te draaien, achtjes door benen te cirkelen, cirkels om mij heen te lopen, rondjes om een stok maken, over mijn armen te springen en door een hoepel te lopen. Bij dat laatste onderdeel ontdekt Lappi dat hij achterpoten heeft die ook door de hoepel moeten. Hij leert zijn hele lijf te gebruiken. Aan het eind van de dag mogen we wat danskunstjes achter elkaar op muziek in de praktijk brengen. Lappi danst en danst en kan er geen genoeg van krijgen. Al zijn hersencellen zijn volop in beweging. De volgende dag moet het arme schaap spugen en dun poepen van alle beloningsbrokjes...
Lappi is nog steeds hevig in zijn ik wil nog overal bovenop klimmen fase. Waarom zou je de grond gebruiken als je ook over banken en bijzettafels kunt lopen? Hallo Walter, ik kom even over je heenlopen hoor.
Oeps, misschien toch een beetje te gewaagd van me, deze actie (let op het kleine stukje Lappitong dat uitsteekt, teken dat hij zich toch niet zo gemakkelijk voelt over deze actie). Misschien ben ik er ook wat te zwaar voor...
Weet je wat? Dan ga ik gewoon hier bovenop Walter zitten. Of ik kan altijd nog via de salontafel naar Judith toe.
vrijdag 16 maart: Op de dagen dat ik buiten de deur werk, zit Lappi nog in de bench, druk werkend aan het legen van zijn voersnacks, met als grote favorieten pensstaafje peuteren uit zijn rubberen Goodie Ship en een met smeerkaas, leverpastei en brokjes gevulde Kong leeglikken. Ik kom dan tussendemiddag altijd even voor hem naar huis, zodat hij zich vrij kan bewegen in huis en tuin en we samen wat leuke dingen kunnen doen. Want een hele dag in de bench, dat kan niet. Maar vandaag heb ik een werkafspraak waardoor ik tussendoor niet naar huis kan komen.
Zouden we het aandurven om Lappi dan maar een dagje los door het huis te laten lopen? Lappi slaapt al tijden samen met Scooter en Beetle los in de woonkamer, hij kan zonder supervisie door het hele huis rondlopen als ik boven zit te werken en hij kan, is in de praktijk gebleven, ook probleemloos een uur of twee, drie, vier 's avonds alleen en los thuisblijven als wij boodschappen doen of uit eten gaan. Voor het uitlaten hoef je voor Lappi echt niet naar huis te komen: hij plast tussendemiddag altijd beleefdshalve een paar druppels omdat ik zo aandring, maar eigenlijk hoeft hij dan niet eens iets. Net als Scooter en Beetle die, als ik tussendemiddag Lappi uitlaat, niet eens aanstalten maken om mee naar buiten te gaan.
We besluiten Lappi het voordeel van de twijfel te geven. Het gevoel wat elke hondenliefhebber wel een keer krijgt: nou, dan bréékt ie in het ergste geval het huis maar af! Ik geef Scooter, Beetle en Lappi een Dentastix en trek vervolgens 's ochtends om een uur of half negen de deur achter me dicht, op hoop van zegen. Ik heb alleen voor alle zekerheid de Lappibal even opgeborgen, omdat Lappi daar vanochtend al wat erg fanatiek mee aan het gooien en smijten was. Ik verwacht om een uur of drie zeker weer thuis te zijn, maar alles loopt uit en de snelweg staat vast. Als ik pas om kwart over vier de straat inrij, kijk ik onwillekeurig even het rijtje af. Ja, het huis staat er nog.
Achter de voordeur staan drie blije Aussies te kwispelen, Scooter met een speeltje in zijn bek: kom je meespelen? Alles is nog heel. De Aussiemannen hebben zich zichtbaar vermaakt met de inhoud van hun speeltjesmand. Overal liggen speeltjes: op de overloop, op de trap, in de gang, in de keuken en in de kamer. Maar alles is heel!
zaterdag 17 maart: Lappi doet vandaag A-examen bij de KC Culemborg. Hij springt eerst enthousiast alle trainers omver en werkt daarna met zijn blije puberkop redelijk netjes het rijtje gehoorzaamheidsoefeningen af. Geslaagd! Maandagavond mogen we tijdens de diplomauitreiking ons puntenlijstje komen ophalen.
dinsdag 20 maart: Hiep, hiep, hoera! Lappi viert vandaag zijn eerste verjaardag. Gisteravond kreeg hij tijdens de diplomauitreiking al een mooi cadeau: niet alleen geslaagd voor zijn A-diploma, maar ook nog eens beste van alle A-tjes geworden! En dat waren er nogal wat: in ieder geval 25 honden die hun diploma haalden en nog een aantal dat helaas zakte. Het was wel een nek aan nek race: Lappi eindigde gelijk met zijn vroegere puppytrainingsmaatje Rosco, de Kooiker van collega-trainer Tiny, maar Lappi mocht met de beker voor eerste prijs naar huis omdat hij net een half puntje hoger scoorde op het doorslaggevende lopen met aandacht.
Lappi's cijferlijstje:
Omgang hond/hond:
5 van de 5 punten
Oefening af:
5 van de 5 punten
Halve minuut zit blijf op riemafstand:
5 van de 5 punten
Volgen:
4,5 van de 5 punten
Lopen met aandacht:
8,5 van de 10 punten
Naast:
5 van de 5 punten
Oefening zit:
5 van de 5 punten
Halve minuut af blijf op riemafstand:
5 van de 5 punten
Oefening staan:
5 van de 5 punten
Komen op bevel, 10 meter:
5 van de 5 punten
Voet:
4,5 van de 5 punten
Gebit tonen (voorzijde):
4,5 van de 5 punten
Apport:
5 van de 5 punten
Vooruit sturen, op 5 meter:
5 van de 5 punten
Omgang baas/hond:
5 van de 5 punten
Totaal: 77 van de 80 punten
Lappi: Tja, verder kun je geloof ik niet zo veel met zo'n beker, he...
Happy birthday Lappi!
De deurmat op 21 maart: als er eentje een cadeautje voor zijn eerste verjaardag krijgt, horen de andere twee natuurlijk ook iets te krijgen! Gisteravond was het feest: voor elke Aus een kleurige kip! Genoeg nieuwe spelletjes te doen dus in huis: kiptrekken, kipsmijten, kipracen. Op naar de lente en alvast vrolijk Pasen!
woensdag 22 maart: De seizoenen wisselen en de honden beginnen aan een nieuwe vacht. Met drie Aussies in huis heeft stofzuigen eigenlijk geen zin. Of beter gezegd: het heeft wel zin, maar zien doe je het niet. Omdat je aan het eind van de middag niet meer kunt zien dat er aan het begin van de middag is gestofzuigd, hebben Walter en ik onderling een stofzuigcode afgesproken: als ik tussendemiddag stofzuig, zet ik de stofzuiger terug op een iets andere plaats in de gang, voor de wc-deur, zodat hij bij thuiskomst weet dat dit klusje er al op zit, ook al ligt de vloer dan al weer vol met haren.
Als ik alle deurmatfoto's terugkijk, zie ik alle deurkozijnen en andere houten omlijstingen in huis gaandeweg steeds smoezeliger worden, ondanks al ons nijvere werk met sop en schoonmaakdoekjes. We leggen ons maar neer bij dit lot. Liever een gezellige harige hondenbende dan een schoon hondloos huis. So be it!
maandag 26 maart: De lente zit in de lucht! Het is heerlijk weer en Scooter, Beetle en Lappi openen het nieuwe Aussiejudoseizoen op de grasmat in de tuin.
Tussendoor natuurlijk even je dorst lessen uit het vogeldrinkbakje. Een vast ritueel, de honden vinden het geweldig om uit dit bakje te drinken. Als het leeg is, staan ze er dorstig en teleurgesteld omheen te drentelen, terwijl er binnen gewoon een bak vers water klaarstaat. Maar die blijft dan onaangeroerd. Giet je het water uit de bak binnen over in het vogelbakje buiten, dan wordt er meteen met smaak van gedronken. Rare Aussiejongens toch :-)
Vanuit het keukenraam hebben we een mooi uitzicht op de
Aussie Controlled Area en de Aussiejudomat :-)
Lappi's Lentelook 2007.
dinsdag 27 maart: Voor het eerst sinds maanden heb ik een dag Helemaal Niets Te Doen. Bekijk het allemaal maar, gewoon zomaar lekker een vakantiedag tussendoor om te genieten van het heerlijke weer. Uitslapen, ontbijtje in de zon, krant lezen en kijken, kijken, kijken naar de Aussies die in de tuin al net zo genieten als ik. De foto hiernaast toont Lappi ten voeten uit. Een altijd blije lekkere lieve leuke Aussieslungel die al aardig in elkaar begint te groeien. Alleen zijn voorpoten, die hij demonstratief graag in de giraffestand zet, moeten voor het mooie nog wat sterker worden.
Lappi koestert zich in de aandacht die hij krijgt als hij samen met ons of mij op pad mag. Zodra ik alleen met Beetle wegga om te trainen, gilt hij even het hele huis bij elkaar: ik wil ook! Ik wil ook!! Hij doet zijn uiterste best om te laten zien dat hij al een Hele Grote Aussiejongen aan het worden is die al heel goed van alles kan. Ook alleen thuisblijven gaat hem prima af. Voor de zekerheid zet ik hem 's ochtends nog in de bench als ik ga werken, maar eigenlijk hoeft het niet meer.
Gisterochtend treuzelde Lappi voor het eerst een beetje met zijn bench in gaan, ook al lagen daar lekkere voerpuzzels op hem te wachten. Toen ik de deur achter me dichttrok, hoorde ik hem even jammeren en dat viel me zwaar. Zullen we er vanaf nu gewoon vanuitgaan dat hij een grote jongen is en alleen los thuis kan blijven? Gistermiddag ging dat in ieder geval heel goed.
donderdag 29 maart: Grote jongen en alleen los thuisblijven hadden we gezegd, nietwaar? Als we thuiskomen van een uurtje boodschappen doen ligt de hele gang vol, maar dan ook vol, papiersnippers. De uitgebreide documentatiemap die we van ons voermerk Pro Plan hadden gehad, ligt in minimaal 2500 smakelijke stukjes op de grond. Waawaaman!! Tenminste, we gaan er gemakshalve maar even uit dat dit het werk van de waawaaman moet zijn. 'Niet reageren', zeg ik tegen Walter. 'Geen aandacht aan besteden. Gewoon honden naar de kamer als altijd, deur naar de gang dicht en boodschappen naar de keuken dragen.' Terwijl de honden in de kamer zitten, verwijder ik onopvallend en zo snel mogelijk de papiersnippers, die vakkundig met hondenspuug aan de natuurstenen gangvloer blijken te zitten vastgeplakt.
Een reconstructie is wel te maken. De map lag, samen met nog een ander papier, halverwege de trap op een tree. Het andere papier is op de traptrede blijven liggen, maar er zit wel een vouw overdwars in. Waarschijnlijk is een van de Aussies de trap op en af geweest, heeft op de map gestapt en daarmee is de map aan het glijden gegaan. Voor Lappi - maar vlak mogelijk die andere Aussiejongens niet uit, we waren er immers niet bij - waarschijnlijk een vrijbrief om hem dan maar te gaan ontleden. Wel een domper, deze versnipperpartij, zeker met het vooruitzicht dat ik morgen een dag naar Groningen moet en Lappi gedurende een vrij lange tijd alleen thuis moet blijven.
vrijdag 30 maart: Durven we het nog aan Lappi alleen los thuis te laten? Onder het ietwat wanhopige motto 'nou, dan gáát het huis maar aan snippers' geven we onze waawaa het voordeel de twijfel. Zowel Walter als ik krijgen naarmate de dag verstrijkt steeds vaker visioenen van leeggehaalde boekenkasten, kapotgekauwde schoenen en bankstellen aan flarden. Als we 's middags thuiskomen, staan er gewoon drie blije Aussies achter de voordeur in een huis dat nog precies in de staat verkeert waarin we het vanochtend hebben achtergelaten. Brave waawaa!
zaterdag 31 maart: Ik ga een dagje naar een door de rasvereniging georganiseerd fokkersoverleg. Lappi volgt me in huis op de voet met een blik die niets te raden overlaat: Mag ik mee? Mag ik mee?? Vooruit dan maar Lappi, je mag mee. Niet dat hij er iets aan heeft, het is een dag in een zaal liggen en naar lezingen luisteren, maar het is goed voor zijn algemene ontwikkeling. Ook als je een jaar bent, is het nog steeds belangrijk dat je met veel andere mensen, honden en situaties in aanraking komt.
Waar ik even niet aan heb gedacht, is dat ik naar het Dogcenter afreis waar Lappi al vaker is geweest om te trainen en te dansen. Als we er aankomen, is hij door dolle: werken, werken, werken wil hij! Zeker na die lange vrijdag alleen thuis zijn. Een dagje rustig moeten liggen naast de stoel valt dan best tegen. Lappi is klaarwakker. Hij wil graag spelen met de aanwezige Aussiemeisjes bij de rijen stoelen voor en achter hem, zit, staat, draait, gebruikt zijn neusfluit, kijkt of iemand van de aanwezigen soms aandacht voor hem heeft... hij is kortom druk. Niet echt verstorend, gelukkig, maar wel erg bezig en aanwezig. 'Is hij altijd zo?', vragen de aanwezigen ietwat bezorgd. Het is wat lastig uitleggen dat ie normaal eigenlijk best meevalt :-)
Lappi is druk, maar leuk druk. Het is opvallend dat de andere aanwezigen, toch allemaal ervaren hondenmensen, hem eigenlijk nauwelijks corrigeren, bijvoorbeeld door hem te negeren. Niemand kan zijn leukheid blijkbaar weerstaan. Zelfs onze vaste hondenoogarts die een lezing komt geven onderbreekt zijn verhaal om Lappi, die driftig naar hem zit te kwispelen, even aan te halen. Hij krijgt aandacht, aaitjes en, aan het eind van de dag als de hapjes doorkomen, stukjes frikandel. Hij windt, kortom, iedereen om zijn vingers. Als Lappi tijdens de lunch eindelijk even rustig onder tafel ligt, wordt hij weer geactiveerd door Martin van het Dogcenter die hem 'pest' en verwent door plakjes kaas op zijn kop en rug te leggen. 'Ik vind hem leuker dan die andere twee honden van je', zegt Martin, zwaar allergisch voor Aussies, en dat is uit zijn mond iets van compliment.
Goed oefenen voor de wedstrijd Mooiste Plumeaustaart van Nederland.
Wanneer die wedstrijd wordt gehouden weet geen mens,
maar je kunt maar beter goed voorbereid zijn, vindt Lappi :-)
woensdag 4 april: Lappi is gisteren en vandaag alleen los thuis geweest. Zonder problemen, alleen heeft hij wel een van de oude schoenen die in de keuken staan (die wij gebruiken om snel even aan te schieten als we naar buiten lopen en die Lappi in tegenstelling tot alle andere schoenen in huis ziet als speelschoen) mee naar boven genomen om er op te liggen kluiven. Er mist een klein stukje zool. Helemaal verniel-proof is hij dus nog niet.
's Avonds heeft Lappi zijn allereerste behendigheidsles in het Dogcenter bij ATC van Henrie en Janine. Eerst de tunnel (zoef! erdoorheen), dan eerst één heel laag hoogtesprongetje en vervolgens twee lage hoogtesprongetjes (geen probleem, Lappi blijft zelfs netjes wachten) en daarna legt Henrie een van de schuine delen van de kattenloop tegen de tafel aan, om het op- en aflopen zo vast te oefenen. Lappi zoeft er weer probleemloos overheen. Alleen steeds die lastige Henrie die je bij het eind op het raakvlak afremt... 'Eerst leren wachten en dan pas vliegen Lappi', waarschuwt Henrie. Lappi vindt het allemaal prachtig. 'Kijk, hij heeft glansoogjes', wijst Janine. Daarna maak ik met ons onstuimige glansoogje nog even een puppyles en een obedienceles bij het Dogcenter onveilig. Daarna gaan de glansoogjes thuis langzaam dicht. 'Kijk, zijn dopjes (de bruine tanpuntjes boven zijn ogen) zijn te zwaar geworden', zeggen we dan altijd :-)
donderdag 5 april: Vandaag staat voor Lappi de allereerste gehoorzaamheidsles van de B-cursus bij trainer Ron van de KC Culemborg op het programma. Lekker trainen in een leuk gevarieerd groepje met Doesje de Schapendoes, Imro de Nova Scotia Duck Tolling Retriever, Peloe de Border Terrier en Rambo de Jack Russell. Even weer de puntjes op de i zetten: voor en achterlangs volgen, gebit tonen, af en even blijven, stukje volgen met aandacht, apportblokje vasthouden en we maken een begin met de nieuwe oefening 'terug plaats'.
Terug plaats is helemaal volkomen nieuw voor Lappi. Ik begin bij het aanleren van die oefening bij het eind: het leren liggen op de riem. Riem op de grond leggen, Lappi erboven af laten gaan en dan zeggen dat ie ontzettend braaf is. Keurig, dát is plaats! Pas als Lappi weet dat riem op de grond = ik moet liggen op de riem = plaats = ontzettend braaf is, kunnen we de afstand tussen hond en riem langzaam vergroten. Ik neem mezelf voor dat Lappi tijdens de volgende les automatisch op zijn riem moet kunnen gaan liggen zodra ik die op de grond leg. Dat wordt oefenen deze week! Het hoeft maar een paar minuutjes per dag, maar wel even iedere dag, is onze inzet. Ben benieuwd waar dat volgende week toe leidt.
vrijdag 6 april: Gisteravond thuis nog even 'plaats' in de gang geoefend. Ging best goed, alleen is de granieten vloer vrij glad en schuift Lappi met zijn riem alle kanten op. Vanochtend weer 'plaats' in de gang en keuken: Lappi begint het te snappen. 's Avonds nog even een keertje 'plaats': Lappi is het nu even helemaal kwijt. Plaats, huh? Geen probleem, morgen weer een nieuwe dag.
zaterdag 7 april: Riem neerleggen op het terras in de tuin, handje Frolic erbij: Lappi, plaats! Lappi duikt meteen bovenop zijn riem en gaat er liggen. Goed zo!! Lappi krijgt de jackpot: hij mag mijn hele hand vol Frolic leegeten. Meteen stoppen, één minuutje trainen is genoeg.
zondag 8 april: Op de leeftijd van twaalf maanden denk je toch zo langzamerhand aardig uitgeopvoed en -gesocialiseerd te zijn. Bij Aussies is eigenlijk niets minder waar. Lappi is nu op een leeftijd dat hij lekker moeilijk, druk, springerig, blafferig en trekkerig is. Je zou hem het liefst thuislaten, maar meegaan is goed voor hem. Vandaag mag hij lekker in het zonnetje naar een dogfrisbeewedstrijd kijken.
Lappi, plaats!
even oefenen in de tuin, deze hele sessie duurde niet langer dan vijf minuten
We beginnen eerst weer even bij het eind van de oefening: Weet je het nog Lappi? Plaats, dat is snel op je riem gaan liggen. Ik blijf dicht bij Lappi in de buurt om hem direct te kunnen helpen mocht hij een 'fout' (lees: niet precies begrijpen wat ik bedoel) maken.
...Dit is dus zo'n 'fout': dit is voor mij geen plaats. Plaats, dat betekent niet alleen je riem opzoeken, maar er ook echt OP gaan liggen. In de beginfase kun je met deze uitvoering van plaats heel even genoegen nemen (de hond geeft er namelijk wél mee aan dat hij weet dat plaats iets in de richting van zijn riem moet zijn en je moet hem in het begin even op de juiste weg helpen), maar je moet snel je norm verhogen. Meteen GOED aanleren is heel belangrijk, het voorkomt later een hoop slordigheid en gesleutel.
Goed zo Lappi, dát is plaats! Hiervoor krijgt hij dan van mij meteen al een jackpot (is heleboel kleine stukjes Frolic, die ik heel snel achter elkaar aan hem voer vanuit de hand). Dat motiveert enorm: iets doen en meteen een heleboel lekkers, wauw, dit is leuk! Ik leg trouwens geen koekje op zijn riem. Iets lekkers bij zijn riem leggen is ook een manier om terug plaats te leren, maar de bijwerking daarvan is dat de hond driftig naar het koekje wat ergens tussen zijn riem moet liggen gaat zoeken. Hij zoekt dan meer het koekje dan zijn riem is en dan ook in gedachten meer met dat koekje dan met de oefening bezig. Daar krijg je van die trage liggers en lelijke snuffelpartijen van. Ik leer Lappi van het begin af aan dat ik vanzelf met lekkere koekjes naar hem toe kom zodra hij op zijn riem is gaan liggen - én daarop blijft liggen (ook weer een kwestie van snel je norm verhogen).
Lappi heeft nu heel goed de asscoiatie 'riem op de grond = snel erop liggen' gelegd. Nu kunnen we de afstand iets dus opvoeren. Oeps! Ik ben nog bezig Lappi links naast me neer te zetten, maar meneertje is al onderweg naar zijn riem. Dat krijg je met die slimme, snelle, zelfdenkende Aussies. Die denken meteen te weten wat de bedoeling is: Oh ja, ik weet het al, ik weet het al, ik doe het vast baasje!! Die zelfdenkzaamheid moet je zeker niet afstraffen, het is de basis van je trainen, maar je moet het wel in goede banen zien te leiden, want voor je het weet heb je een hond die enorm vooruit gaat denken en gaat anticiperen, oftewel alles al doet voordat jij het zegt. Dit geldt niet alleen voor terug plaats sturen, maar ook voor bijvoorbeeld apporteren of appel (zitten, staan en liggen) op afstand. Het is wél de bedoeling dat de hond straks alles op jouw commando uitvoert! Ik beloon Lappi voor het feit dat hij keurig op de riem gaat liggen, dat was immers de bedoeling, maar ga even beter nadenken over hoe ik kan voorkomen dat hij er zo snel vandoor schiet.
Zo dus: ik houd Lappi eerst op mij gericht met een Frolicje.
Ik manoeuvreer hem met het lekkers in mijn hand links naast me en beloon hem daar dan voor keurig even blijven wachten.
Dan: ...terug plaats! Ik gebruik hier naast mijn stem nog een handgebaar. Alsof dat nodig is, want Lappi is er al meteen vandoor. Ik vraag mezelf wel eens af wie dat handgebaar nou meer steun biedt in dit geval: mij of Lappi. Alsof hij niet zou weten wat de bedoeling is! Bij sommige oefeningen mag je én je stem én een handgebaar gebruiken, maar bij andere niet. Je kunt dus eigenlijk het beste zo snel mogelijk overschakelen naar slechts één commando om later tijdens examens en wedstrijden een dubbel commando te voorkomen.
Yeah, daar is mijn riem! In het begin heb je de neiging om je hond direct uitbundig te belonen zodra hij ook maar even met zijn neus in de buurt van zijn riem komt. Ik probeer me nu een beetje in te houden: de oefening gaat immers nog verder: even wachten met jubelen totdat hij ook echt op zijn riem ligt.
Yeah, yeah! Wauw Lappi, dát is plaats, super!! Met mijn stem ga ik uit mijn dak, Lappi onderwijl blijft liggen tot ik bij hem kom met mijn handvol Frolic. Eerder opstaan heeft geen zin, heeft hij al heel snel uitgevogeld, want dan stopt mijn gejubel en komt er geen lekkers. Lekkers volgt pas als je echt op je riem blijft liggen. Ook tijdens het belonen moet Lappi op zijn riem blijven, als hij opstaat stopt het voeren.
Nou, nog één keertje dan! Gaat de oefening goed? Stop dan op het hoogtepunt en probeer de verleiding te weerstaan om het nóg een keer te proberen. Goed = goed = genoeg! Die ene keer dat het nog eens wilt laten zien gaat het meestal fout. Volgende keer weer een paar minuutjes.
Dit gaan we nu langzaam uitbouwen. Let op: de afstand met de riem is nog steeds niet meer dan een meter of twee. Kleine stapjes tegelijk en altijd weer beginnen met het eind van de oefening, zie de eerste foto. Leer vanaf het begin aan wat je als eindplaatje wilt zien en voorkom dat je hond de fout in kan gaan.
Donderdag begonnen, de foto's zijn zondag gemaakt. Dit is 'terug plaats' in vier dagen, iedere dag hooguit twee keer vijf minuten. Lappi is geen wonderhond, iedere hond kan zo snel leren. Als je maar even de moeite neemt voor die tweemaal vijf minuten per dag en zorgt voor een goede timing, lekkere beloning en een heleboel uitbundige trainingspret. Slecht weer is geen excuus: deze oefening kun je óók gewoon in de gang aanleren. In de wc, als het moet. Veel plezier en succes!
woensdag 11 april: Les twee van de behendigheid. We hebben een groepje met hartstikke leuke hondjes die alles supersnel oppikken. Dit keer staan wat hoogtesprongetjes in combinatie met de tunnel op het programma, hoogtesprongetjes links- en rechtsom in een sterretje en voor het eerst de muur (nou ja... muurtje), slurf en de kattenloop. De kattenloop gaat eerst een paar keer onder begeleiding, maar al snel roepen Henrie en Janine: 'Laat maar los!' Wauw, alles gaat als een speer over het plankje en op het eind gaan ze allemaal keurig op de handrem voor het brokje dat Henrie daar aanbiedt.
Lappi blijkt al net zo'n crash test dummy als zijn vader en opa. Omdat ik hem met mijn handgebaren afleidt, raakt hij bovenop de kattenloop uit balans. Hangend in de lucht loopt hij gewoon verder, landt keurig op vier voetjes en rent gewoon door. Trauma? Welnee, het lijkt wel een Teletubbie: nóg een keer! Een vervelend grapje waar Beetle ook geen enkele moeite mee heeft en wat Scooter probleemloos toepast op de schutting: van bovenaf kun je volgens hem namelijk ook heel goed gewoon naar beneden springen. Ik zie het toch liever anders: met mijn armen strak naast me om foutieve signalen te voorkomen race ik in het vervolg naast hem mee.
Daarna mag Lappi toekijken hoe pa Beetle een meer gevorderd parcoursje loopt. Hij gilt, vastgeboden aan de kant, de Aussielongen uit zijn lijf. Ik ook! Nóg een keer! Niet denken dat hij bij thuiskomst moe is. Als wij al op bed liggen, hoor ik beneden nog gebonk in de woonkamer van een spelende Lappi.
donderdag 12 april: Bij de Bijenkorf kennen ze de Drie Dwaze Dagen, Lappi verkeert nu in het stadium van de Doorlopend Drukke Dagen: hij is actiever dan actief. Tijdens het uitlaten 's ochtends produceert hij één grote gilpartij en loopt hij enorm tegen Scooter en Beetle te vervelen door om hen heen te rennen en ze recht in hun gezicht te bijten. Ik ben dat Doorlopend Drukke even heel erg goed zat en grijp Lappi bij zijn lurven (die voor deze gelegenheid aan weerszijden van zijn nek onder zijn oren zitten). Ik til hem in de lucht tot zijn kop aan mijn gezicht komt. Het is een soort reflex: als ik het weer zou moeten doen, zou ik echt niet meer weten hoe hem dan weer zo op te pakken. Wát zijn we aan het doen, meneertje? Ben je nou helemaal superbetoeterd! Lappi produceert een klein grommetje en slikt dat, als ik hem even recht en diep in zijn ogen kijk, meteen weer in. Oeps, sorry baas! De rest van de wandeling loopt hij als een mak schaapje achter me aan. Deze terechtzetting had hij blijkbaar toch even nodig.
Niet dat het allemaal erg veel indruk maakte trouwens: tijdens de tweede les van gehoorzaamheid B is hij weer lekker druk. Meisjeshonden, lekkere luchtjes... Maar áls hij werkt, werkt hij goed. Knappe Lappi!
vrijdag 13 april: Vandaag - nee, we zijn niet bijgelovig - gaat Lappi naar de dierenarts voor het maken van heupfoto's. Voordat we serieus met hem gaan sporten, willen we namelijk wél eerst even weten hoe hij in elkaar zit. Als vanouds enthousiast gillend en springend van blijdschap komt hij de kliniek binnen, waar de assistentes al klaarstaan om met hem te knuffelen. Hij heeft, kortom, altijd weer succes met zijn lekker gekke gedrag.
Eerst gaat Lappi op de weegschaal: hij weegt nu 23,8 kilo en dat is vier ons minder dan de laatste keer dat hij is gewogen, twee maanden geleden. Daaruit mogen we concluderen dat hij wat babyvet is kwijtgeraakt en waarschijnlijk aardig is uitgegroeid. De heupfoto's gaan ter officiële beoordeling naar de Raad van Beheer. Altijd weer spannend hoe dat uitpakt.
Voor het maken van de foto's krijgt Lappi een roesje. De dierenartsen en assistentes houden me steeds op de hoogte van hoe het met hem gaat. 'Haha, nu is ie helemaal knock-out', lacht er een, die Lappi zo jumpend heeft zien binnenkomen. 'Het gaat goed hoor', zegt een ander geruststellend. En de volgende: 'Hij snurkt!' Zo'n roesje is echter toch altijd weer vervelend. Lappi moet ervan spugen en is de rest van de dag héééél erg rustig. 'Mag ik niet een beetje van dat spul mee naar huis nemen', wil ik nog tegen de dierenarts grappen, maar ik zal blij zijn als Lappi gewoon weer helemaal zijn oude gezellige drukke zelf is.
zaterdag 14 april: We zitten in korte broek en T-shirt met een roseetje op het terras in onze net weer helemaal aan kant gemaakte tuin. De avond valt, de seringen gaan geuren, de vleermuizen vliegen. We verhuizen naar het hoger gelegen terrasje dichter bij het huis, waar de tegels nog warm aanvoelen. Kaarsjes aan, we genieten, en als onze tenen iets te veel afkoelen op de langzaam kouder worden terrastegels, begraven we die in de vacht van een van de drie warme hondenlijven aan onze voeten. Hoogzomer in april!
zondag 15 april: Lappi is gelukkig alweer een stuk minder tam. We merken dat de honden behoorlijk moeten omschakelen nu het opeens 28, 29 graden is. In de ochtend nemen we ze mee naar de Waal, waar ze lekker in de rivier kunnen zwemmen. Daarna relaxen in de tuin.
woensdag 18 april: Les 3 van de behendigheid: hoogtesprongetjes, muur(tje), tunnel, slurf, kattenloop en nieuw is de schutting. 'Hophop' is het commando dat ik daarvoor heb bedacht en er is maar één 'hop' voor nodig om Lappi naar de top te krijgen. Dit is weer spekkie voor het bekkie van deze klimgeit. We mogen vier hindernisjes achter elkaar nemen, zowaar al een ieniemienie-parcourtje. Ter afsluiting maken we een beginnetje met de hond in een rechte lijn over twee hoogtesprongen te sturen.
donderdag 19 april: Weer flink trainen tijdens de B-cursus: stukje volgen, blijven, tandjes laten zien, staan en betasten, oefenen met het apportblokje en terug plaats. Lappi weet lekker luisteren goed te combineren met lekker druk zijn. Op een of andere manier heeft hij een dusdanige uitstraling, dat hij het steeds voor elkaar weet te krijgen dat mensen niet boos op hem worden. Zelfs de meest ervaren hondentrainers wijzen hem niet terecht. Niemand die hem negeert als hij met een karatesprong tegen ze opspringt. Niemand die iets tegen zijn kop gooit als hij langs de kant staat te blaffen. Niemand die zegt: Lappi, sodemieter nu eens op met dat drukke gedoe. Integendeel. Mensen lokken hem juist uit en moedigen hem aan: om lekker gek en wild te doen, zelfs om een brokje van de tafel te pakken... Lappi brengt op mysterieuze wijze gewoon het slechtste in mensen boven, en ik zit met de gebakken peren, lees: een drukke clown die zichzelf nóg leuker vindt dan de dag ervoor :-)
In de avond rijd ik hondloos naar gedragscentrum Samenspel in Apeldoorn voor de theorieavond van een workshop zoeken. We krijgen tekst en uitleg over de wondere wereld van de hondenneus en mogen het zoekwerk zaterdag met hond - Lappi - in de praktijk gaan brengen. Lappi is eigenlijk nog helemaal groen als speurneus. Enerzijds is het een schande dat ik nog niets met zijn reukvermogen heb gedaan, anderzijds is het juist heel fijn dat ik hem, op een leeftijd waarop hij heel erg bezig is en steeds om nieuwe uitdagingen vraagt, hier nu mee kan laten kennismaken.
We krijgen allemaal een kokertje mee naar huis met de opdracht of we de hond daar gek op kunnen maken - hij mag het zaterdag gaan zoeken. Het kokertje is een plastic buisje met twee dopjes en gaatjes erin; je kunt er eventueel wat lekkers in stoppen. Ik stop het buisje in mijn broekzak waar nog een paar restjes Frolic in zitten. Bij thuiskomst ga ik op de bank zitten, haal het kokertje uit mijn zak en laat het even aan Lappi zien en ruiken: wauw, kijk eens waawaa, speciaal voor jou! Daarbij profiteer ik van de felle concurrentiestrijd die er tussen Lappi en Beetle bestaat als het om werken met mij gaat. Beetle is er als de kippen bij en wil óók aan het buisje ruiken. Dat maakt het kokertje voor Lappi meteen nóg interessanter. Hij mag het even van mij vastpakken en zet er meteen flink zijn tanden in. Ho, wacht, dat is niet de bedoeling! Záchtjes vastpakken, maan ik hem. Daarna leg ik het buisje half zichtbaar onder het kussen op de bank naast me. Doe maar 'zoek' Lappi, moedig ik hem aan. Als door een wesp gestoken springt Beetle weer op: hij weet het, hij weet het! Lappi is hem mooi voor en pakt het buisje, dat ik meteen van hem aanpak. Goed zo Lappi! Lappi en Beetle kijken elkaar vuil aan. Dan moet het buisje snel weg voordat het echt tot confrontaties tussen Aussievader en -zoon gaat komen.
Terwijl het zomert krijgen we een mailtje van Katja uit Finland. 'Als Lappi-eigenaar zul je het misschien wel leuk vinden om onze Aussie Ebony te zien die rendieren aan het herderen is in Lapland', schrijft ze. Tja Lappi, als je in Lapland was gebleven...
vrijdag 20 april: Het buisje laat ik in mijn broekzak zitten. 's Ochtends tijdens het wandelen doe ik een klein testje: ik laat het buisje ongemerkt vallen in het gras, roep Lappi bij me, maak een handgebaar richting het buisje en zeg 'zoek'. Lappi snuffelt, ziet/ruikt het buisje, pakt het op en geeft het aan, in ruil voor een kwartje Frolic. Superlappi!!!! Ik probeer het even later nog een keer, in wat hoger gras. Lappi snuffelt, zoekt, vindt, pakt het op en geeft het aan. Nu moet ik me onwaarschijnlijk bedwingen: wij mensen vinden op een of andere manier dat als iets heel goed gaat, het altijd nóg een keer moet om te kijken of het dan óók weer goed gaat. Alles moet vaak drie keer en meestal gaat het die derde keer minder. Stoppen dus, het buisje gaat weer in de broekzak.
Thuis doe ik nog wat testjes. Het buisje gaat half in een schoen die bij de keukendeur staat. Zoek waawaa, wijs ik naar de schoen. Lappi pakt en geeft aan. Daarna leg ik het buisje tussen de pluchen speeltjes in de speeltjesmand. Zoek, waawaa. Lappi ruikt, pakt het kokertje tussen zijn favoriete speeltjes uit en geeft het aan. Nu raak ik enthousiast. Ik houd Lappi met Scooter en Beetle op de gang, stop het kokertje bijna helemaal onder een van de ligzakken van de honden (alleen het zwarte dopje is nog zichtbaar), roep Lappi de kamer in en loop met hem mee richting de ligzakken. Zoek! Je ziet Lappi denken: oh daar, eitje!
Lappi laat zich direct weer netjes terugsturen naar de gang, alsof hij dit spelletje al jaren doet. Ik verstop het kokertje nu vrijwel onzichtbaar tussen de opgevouwen theedoek die naast de waterbak ligt (Lappi kan niet fatsoenlijk drinken, hij lepelt met zijn tong een deel van het water over de rand, vandaar dat er een deppende theedoek naast de bak ligt) en laat Lappi weer binnen. Die loopt linea recta naar de theedoek en gaat daar snuffelen: hier he? Daarna maakt hij toch nog een zoekrondje door de kamer: ...of was het toch ergens anders? Ik wijs naar de theedoek, die Lappi vervolgens met zijn neus openvouwt: wauw, mijn buisje! Ik besluit dat het nu maar even genoeg is, want neuswerk vraagt heel wat (geestelijke) energie van een hond. Als ik Beetle en Scooter ook weer in de kamer laat, grijpt Beetle uit pure frustratie ('...want ik kan ook al heel goed buisje en ik wou dat het mijn buisje was en het was altijd mijn Judith om mee te trainen!') Lappi even in zijn lurven. Scooter speelt zoals altijd de perfecte mijn naam is haas-hond en zorgt dat hij er zich vooral niet mee bemoeit. Niet veel later ligt de waawaaman, moegesnuffeld, diep in dromenland.
Wauw, mijn buisje!
Later op de middag zoeken we nog een keer, ditmaal op mijn werkkamer waar het, dankzij massa's hondenboeken en aanverwante artikelen, een bijzonder gezellige rommel is. Dat komt nu goed van pas en maakt het leuk zoeken voor Lappi. Ik verstop zijn buisje eerst achter een stapel boeken, waarvoor hij een plastic tas met nog meer boeken aan de kant moet duwen. Bingo!
...En dan gaat het buisje onderin een kartonnen tasje met spulletjes. Lappi snuffelt bij binnenkomst eerst een paar keer de kamer rond en komt dan bij het tasje. Mag ik?, kijkt hij vragend. Mag ik écht met mijn neus helemaal diep dat tasje in om mijn buisje te pakken? Ja Lappi, als je speurhond bent mag dat! En dan is het nu op de plaats rust voor de neus van Lappemans.
zaterdag 21 april: Vandaag de praktijkdag zoeken. Lappi mag, verspreid over de dag, tijdens een aantal sessies zijn neus in actie laten komen. Hij vindt het geweldig! Hij mag onder meer zijn buisje zoeken tussen het groen en het puin, een slachtoffer zoeken (die zijn buisje als beloning vasthoudt) op het gras en in het bos en nog eens zijn buisje zoeken verstopt tussen houtblokken in het bos. Op de momenten dat je zelf niet bezig bent met je hond, hoef je jezelf niet te vervelen. Je leert namelijk ontzettend veel door te kijken naar elkaar. Ook Lappi krijgt van de trainer de opdracht toe te kijken als de andere, meer gevorderde honden hun zoekwerk doen. Honden zijn namelijk heel sterk in sociaal leren, een mooi woord voor afkijken en nadoen wat de ander doet.
Hum, wat gebeurt daar allemaal bij die berg boomstammen?
Goed kijken Lappi, straks mag jij ook :-)
...Krijg nou wat, die hond heeft zijn speeltje gevonden!
Tot slot mag Lappi nog een soort spelletje balletje, balletje doen: voor deze gelegenheid blikje, blikje: in één van de drie op een plank vastgelijmde blikken gaat een lekkertje. Daarna gaan de deksels (met daarin kleine gaatjes) op de blikken en mag Lappi ruiken en aanwijzen in welk blik het lekkers is gebleven.
Aan het eind van een geweldig leuke, gezellige, relaxte, interessante en leerzame dag is Lappi bevorderd tot snuffeljunkie eerste klas. Het leuke is dat je zoekspelletjes eigenlijk overal en altijd kunt spelen. Op 3 juni mag hij meedoen een terugkomdag. Hersenwerk is doorgaans veel vermoeiender dan fysiek in actie komen. Aan het eind van de dag is Lappi dan ook helemaal gevloerd. Zijn neus staat even op no signal, hij merkt het niet eens als we 's avonds tijdens de borrel een stukje slagersworst tegen zijn neusgaten houden...
Jaaaa, leuk, dit speurspelletje wil ik ook proberen!
Goed kijken hoe het lekkers in één van de blikken gaat...
Schiet nou op joh! Gaat dat rare mens ook nog eens aan de deksels snuffelen om het extra interessant te maken.
Ik kan niet wachten hoor. Deze is het! Deze is het!
Joepie, als beloning mag ik het lekkertje uit het blik halen.
