donderdag 1 juni 2006: Lappi heeft vandaag een hele drukke dag. In de ochtend eerst met Beetle mee naar de training bij de KC Culemborg. Hij loopt over een rooster, doet alsof hij al jaren in de kantine komt, ontmoet weer een gemeentelijke grasmaaier, ziet sportende en rennende schoolkinderen op het naastgelegen hockeyveld en maakt weer kennis met een heleboel nieuwe hondenrassen, van Drentse Patrijs tot Jack Russell en van Shiba Inu tot Golden Retriever. Hij mag kijken bij de puppyles die ik geef en valt met zijn neus in de boter: in het kader van het naderende WK voetbal maken we ditmaal lekker veel lawaai met een toeter en een klepper. Daarna naar oom Henrie en tante Janine om kennis te maken met de negen pups van tante Sha-De. Nóg een keer met zijn neus in de boter: Wanda, een van de toekomstige puppy-eigenaren, komt langs met een enorme doos vol interessante spulletjes: een pluchen ijsbeer, een berenkop met een regenjas eraan, een kruipende en pratende babypop, plastis rammelflessen gevuld met steentjes en een heuse sirene. Tot slot 's avonds nog even naar het Dogcenter, waar tante Barjo lesgeeft aan obediencehonden. Na al die indrukken is meneertje echt helemaal gevloerd.
Hallo pupje van tante Sha-De, ik ben Lappi.
Stoere Lappi in de ballenbak.
Attentie, attentie, willen de ouders van Lappi hun Lappi nú op komen halen uit het kinderparadijs. Herhaling: ouders van Lappi, Lappi wil graag worden opgehaald uit het kinderparadijs.
Meteen aanvallen als oom Henrie met het schaap gaat schuiven.
Best lastig, negen van die pups over je heen.
vrijdag 2 juni: Onze straat bestaat uit drie soorten mensen: vuttende buren, buren met kinderen en wij :-) De vutters en de ouders hebben een heel andere ritme, we zien elkaar nooit, maar nu ik tussen de middag naar huis kom om Lappi uit te laten kom ik iedereen tegen. Overal maak ik met Lappi praatjes in de straat. De buurman van de hoek aan de overkant komt met een sigaar naar buiten. Normaal denk ik dan: bah. Nu denk ik: joepie, fijn, een sigaar, goed voor de socialisatie! Lappi krijgt weer zijn favoriete snack, een Kong met brokjes en smeerkaas. Hij mag de restjes smeerkaas van het lepeltje aflikken: handig, zo wen je vast vast aan metaal, makkelijk straks voor het ijzerapport. Het zijn allemaal van die hele kleine jong geleerd, oud gedaan dingetjes. Grappig wederom waar honden van schrikken: de langsdenderende vrachtwagen is okay, de stemmen van de buren aan de andere kant van de schutting (mensen horen zonder dat je ze ziet) is weer eng. Lappi piept voor het eerst bij de keukendeur dat hij uit moet. De zindelijkheidstraining verloopt van een leien dakje. 's Avonds kijkt hij toe hoe Scooter en Beetle adembenemend keurig netjes en stil onder de tafel kruipen als daarop crackers met gerookte zalm verschijnen. Aha, het blijkt tactiek: als je maar stil genoeg ligt en niet met je neus boven tafel komt, mag je als Aussie meedelen en krijg je ook een toastje zalm! Lappi pakt het stukje zalm niet, nee, hij grist en verslindt het. Wauw! Dat is andere koek!
zaterdag 3 juni: Eerst mee de wekelijkse boodschappen afgeven bij oma in het verzorgingshuis: snuffelen aan oude mensen, rollators en scootmobielen. Walters moeder heeft meteen een sterk verhaal voor aan de koffietafel. 'Ja, hij is helemaal uit Finland gehaald', horen we haar trots vertellen. Vervolgens door naar een mini-paardenmarktje in de buurt. Lappi houdt niet zo van Shetland pony's. Hij gromt en knort, trekt zijn lip op en hapt in hun neus. Daarna nog mee plantjes kopen in het tuincentrum, Lappi tussen de bloemetjes in de kar. Hij is in de zevende hemel op de dierenafdeling tussen de kauwartikelen. Natuurlijk mag hij wat uitzoeken :-) Reactie van een mevrouw in het tuincentrum: '...Dat is toch niet zo'n gedumpt hè?' Wat ze daar precies mee bedoelt weet ik niet, maar ze denkt blijkbaar dat Lappi een zielig, gedumpt diertje is dat door ons liefdevol is opgevangen. Dat laatste klopt natuurlijk, maar Lappi is allerminst gedumpt maar met de beste bedoelingen en heel bewust op de wereld gezet, stel ik haar gerust. Nog een reactie vandaag: 'Leuk, een Berner Sennen' krijgen we voor de zoveelste keer te horen. 'Nee, hij is familie van de Collies', proberen we uit te leggen. Maar dat Lappi een soort Border Collie is, wil er bij deze bewonderaar niet in. Nog eentje: 'Oh, wat een leuk hondje! Niets zeggen hoor mevrouw, ik weet wat voor ras dit is, niet zeggen hoor! Even denken, ja, een Leonberger!' Eerder was op het vliegveld van Helsinki al een stewardess op Lappi afgestormd met mededeling: 'Wat leuk, een Finse Lappenhondpup, ik heb zelf ook twee Finse Lappenhonden!' Het valt wél op dat Lappi (gelukkig!) een stuk minder bekijks trekt dan Scooter en Beetle toen ze klein waren dankzij zijn wat 'normalere' kleuren en 'gewone' bruine ogen. Vooral voor Lappi fijn: niet iedereen staart hem zo aan of begint meteen aan hem te plukken. Lappi gaat de avond weer op de weegschaal, hij weegt nu 7,5 kilo. Omdat de vliegtuigbench naast het bed op onze slaapkamer erg krap voor hem wordt en hij inmiddels zonder er nog uit te hoeven goed doorslaapt, besluiten we hem voor het eerst een nacht beneden in zijn vaste en inmiddels vertrouwde bench in de keuken te laten slapen. Zou het gaan? Lappi loopt tegen middernacht slaapdronken zijn bench in, krijgt voor het eerst het traditionele Scooter and Friends koekje-voor-de-nacht en geeft geen kik.
Aan de kant So-Leil, nou ben ik in de tunnel.
zondag 4 juni: Om zes uur word ik wakker. Even goed luisteren: nee hoor, ik hoor geen Lappi. Hij ligt nog rustig in zijn bench. Ik laat hem buiten even uit, goed voor twee 'piesies' en één 'kaka', en stop hem weer onder de wol. Hij blijft doorslapen tot we er om kwart over acht uitgaan. Dan lekker wandelen, spelen en darren in het hoge gras. Je lekker los van de lijn in je eigen tempo kunnen bewegen: dat is volgens mij een van de belangrijkste dingen die er voor honden is.
...Waaaawaaaa! Waaaawaaaa? Dat betekent Frolic! Yeah, daar kom ik!
Bijna elf weken en netjes voorzitten als de beste.
Lekker onze poten/pootjes strekken op onze vaste uitlaatbaan.
Follow the leaders!
...Komen jullie ook?
Zoekplaatje.
Achter Judith aan naar huis.
Best een georganiseer, drie lijnen vasthouden.
...en weer thuis.
donderdag 8 juni: Lappi mag weer mee naar de KC Culemborg. Omdat ik een hele leuke en gemakkelijke puppygroep heb én een hulptrainer (Ron, die de onderstaande foto's heeft gemaakt, waarvoor dank!) kan Lappi gedeeltelijk lekker meelopen tijdens het lesgeven. Het is zonnig en behoorlijk warm op het veld, dus het wordt een lekkere relaxte les.
...Dan kan je dag toch niet meer stuk?
Dit noemen ze nu uitbuiken.
Dekreu in opleiding (en die goeie ouwe arme Scooter vindt het allemaal best...)
Mama, stop eens met werken, ik moet wéér plassen!
Ik ben brááf...
Tja, als Lappi ook nog eens prijzen gaat winnen hebben we een (ruimte)probleem...
Lappi's favoriete stek: de tas met sportspulletjes van Beetle, die altijd meegaat naar de KC Culemborg (nee hoor, ik lig helemáál niet te kluiven!).
vrijdag 9 juni: Ooooh, kunnen die batterijtjes er soms ook uit? Ik kan me voorstellen dat mensen soms even lichtelijk hoorndol van een pup kunnen worden. Wij zijn nog gezegend met opa Scooter en papa Beetle, die een hoop energie van Lappi opvangen. Lappi ligt heel braaf een hele nacht of halve dag aan de batterijenoplader (lees: bench), maar daarna gaat hij ook helemaal los. Rennen, vliegen, overal tanden in zetten, na het uitlaten binnen toch nog met een demonstratief gezicht een 'piesie' op de ligzak van Beetle doen en een 'kaka' op de ligzak van Scooter... Zindelijk? Luisteren? Nu even niet! Hij presteerde het deze week een keer om zijn dolle vijf minuten van vijf uur 's middags tot tien uur 's avonds te laten duren. Scooter en Beetle waren het huis het liefst ontvlucht. En dan hoor ik mezelf als puppyjuf tegen mijn cursisten zeggen: 'Probeer de nadruk te leggen op het gedrag dat je wilt zien, niet op het gedrag dat je niet wilt zien.' Kuch. Soms valt dat niet mee, zeker niet na inmiddels drie weken vroeg opstaan, laat naar bed gaan, een intensieve puppyopvoeding en ook nog je gewone werk. Soms denk ik dat Lappi moet denken dat hij 'ei' (spreek uit: eee, het Finse woord voor 'nee') heet in plaats van Lappi. Maar mag ik klagen met een elf weken oud hondje dat binnen een maand al helemaal in het huishouden meedraait, kleine oefeningetjes kent, niets in zijn bench doet, lekker doorslaapt, uitstekend met de andere honden overweg kan en zijn bordje met smaak leegeet? Gisteren is hij weer meegeweest naar de KC Culemborg en vanochtend hebben we in het vroege zomerzonnetje een lekkere wandeling gemaakt. Met drie honden nog half dromend langs de stadsgracht slenteren... Lappi ook nog even op de weegschaal gezet vanochtend: 8,3 kilo inmiddels. En als je dan zit te werken achter de pc en er ligt zo'n hondje naast je, lekker te relaxen...
Allemaal luisteren naar de puppyjuf (inclusief Lappi).
Oefening 'gewoon lekker relaxed aan je hond zitten friemelen'.
Nou... gewoon lekker relaxed... Ik wil niet, ik wil niet, ik WIL niet!
Attent genoeg!
Meteen maar weer even een trainingstip: laat je hond bij warm weer in je eigen schaduw staan of zitten - scheelt meteen een paar graden.
Nog een klein beetje wakker...
...en helemaal gevloerd op de koele tegels voor de kantine.
zaterdag 10 juni: Lappi kon tot nu toe nog niet los in de tuin, omdat hij door de spijlen van het smeedijzeren sierhek paste. Dat hebben we vandaag opgelost door kippengaas te kopen. Wat een feest, die tuin! We 'betrappen' hem als hij lekker ligt te genieten naast zijn vader. Daarna gaan de open kampioenschappen Aussiejudo op de grasmat van start. Het is warm buiten, tijdens de inhaalles bij de KC Culemborg hoeven de pups niet meer te doen dan een mini-hoogtesprongetje, over wat op de grond liggende cavaletti's te lopen en door de tunnel te gaan. Lappi loopt uit eigen initatief door de tunnel, die op de maximale lengte ligt. Geweldig vindt hij het! Daarna is het water drinken (altijd handig om je hond dat op commando te leren: gewoon een kwestie van 'goed zo, drinken!' zeggen als hij aan het drinken is) en schaduw zoeken.
Samen met papa Beetle voor het eerst in de tuin.
Aussiejudo!
Scooter: Beetle, pak jij hem aan de achterkant? Dan sloop ik zijn kop er af.
Beetle: Nee, laat mij dat maar doen
(let op het rijtje kleine tandjes in zijn muil).
Yeah! De van-terras-naar-terras-over-het-gras Aussierace!
Dag vogels, dag bloemen... het duurt niet lang eer ik deze tuin naar eigen smaak verbouwd heb.
Met mijn Brigadier Dog formule 1 raceauto lekker in de schaduw.
zaterdag 10 juni (vervolg): Terug van de KC Culemborg is het feest in de tuin: Walter heeft het hondenzwembadje klaargezet. Waterpret! Scooter doet Lappi voor hoe je al snorkelend de Frolicbrokjes die op de bodem liggen naar boven krijgt. Lappi voegt er een nieuwe sport aan toe: zwembadje leeggraven. Na alle pret krijgen Lappi en ik Een Aanvaring. Met hoofdletters. Naast kippengaas voor het hek hebben we ook een klein, fijn pinnenborsteltje gekocht om zijn puppypyama in model te brengen. Dát wil meneertje niet. Het wordt krabben, krijsen, spartelen en bijten, hárd. Hondje met een eigen willetje, leuk, maar er zijn grenzen. Dit partijtje Aussiejudo op de grasmat win ik. Kom nou, niet aanstellen. Dit doet geen pijn en is helemaal niet erg! Lappi geeft zich uiteindelijk over en laat, keurig op zijn zij liggend, aan zijn puppypyama frutselen.
Cool! Mijn opa kan snorkelen!
...En nu kan ik het ook!
zondag 11 juni: Op een hete dag lopen we lekker met Lappi in de schaduw door Ouwehands Dierenpark in Rhenen. Je merkt dat de twaalf weken-grens nadert: Lappi is niet meer zo onbevangen als hij was toen hij meeging naar Dierenpark Amersfoort. Af en toe gaat zijn staartje naar beneden en hij schrikt zich een hoedje van een mevrouw die er al spelend op haar gitaar rondloopt. Maar in Ravot-Apia, een indoor speelparadijs vol rennende en gillende kinderen, vertrekt hij weer geen spier. We laten hem vooral op eigen initiatief lekker rondkijken en vooral rondruiken. Niet zozeer de dieren, maar vooral de verschillende omgevingen in de dierentuin laten hem indrukken opdoen. Weer blijkt het verschil tussen een 'bijzondere' blue merle met een blauw oog en een 'gewone' black tri met bruine ogen. Als we met Scooter en Beetle ergens naar toe gaan worden we zelf opeens de attractie, maar nu zijn de mensen die op Lappi afkomen om hem te aaien letterlijk op de vingers van één hand te tellen. We ervaren het best wel als een verademing om zo'n gewoon, onopvallend hondje aan de lijn te hebben. Maar één grappige opmerking genoteerd: 'Oh kijk, een hond met drie kleuren!'
Lappi in het aquarium.
Beren? O, die had je in Lapland ook.
Op weg naar het berenbos. Het lijkt zo simpel, maar wat een indrukken doet zo'n kleintje hier op! Donkere tunnel, vreemde geuren die je tegemoet komen, aparte planken om over te lopen, galmende geluiden die in zo'n tunnel ontstaan...
Kijk Lappi, da's nou een echte beer.
Hier ruikt het naar geiten en gras...
...en hier naar water en vis (verblijf van de otters).
In sommige dierentuinen mag je niet komen omdat herten en aanverwante soorten zich dan te pletter zouden lopen tegen het hek als ze een roofdier (hond) zouden zien of ruiken. Hier trok het hert Lappi bijna door de hek heen :-)
Buffalo Lappi! (Dit is trouwens een yak)
In het apenhuis (hier ruikt het wéér heel anders!) nog even meten hoe groot hij inmiddels is.
Lappi ontmoet Java-aap.
Hallo, Java-aap! Ik ben Lappi-herder.
maandag 12 juni: Spitsuur als ik tussen de middag thuis ben om Lappi te verzorgen. Alles rent door het huis, spettert in het zwembadje, Beetle loopt met druipende dummy's uit het water naar binnen, de kamer in en de parketvloer op, Lappi schrokt onderwijl een bordje pap met vlees naar binnen. Hij gaat extra snel eten als ik in de buurt van zijn voerbak kom: beetje voernijd dus, daar gaan we extra op trainen. Eten doet Lappi vanaf het begin drie keer per dag: 's ochtends een slobber van ProPlan brokjes, een beetje puppy-Pal en warm water, tussen de middag puppy-Pal met een paar eetlepels Brintapap (eet ik ook gezellig een bordje van mee) en eind van de middag, begin van de avond Proplan brokjes met een likje pens (Rodi compleet). Voeren gaat op gevoel, de ene dag een beetje meer, de andere dag wat minder, al naar gelang hoe hij eruitziet, wat hij gedaan heeft en of hij honger heeft. Tussendoor, als hij alleen thuis is en als beloning, zijn er nog de nodige snacks: Frolic, brokjes met smeerkaas of leverpastei in zijn Kong en pensstaafjes geklemd in zijn Biscuit Ball of Goodie Ship. Je merkt dat zijn darmen steeds beter ingespeeld raken op wat hij krijgt. Eerst poepte hij het eerste deel goed en het tweede deel wat dunner, nu zijn het veel betere drolletjes en gaat hij ook veel minder poepen. De plasjes worden minder, maar wel groter: ze duren langer. Er vallen steeds minder poepjes en plasjes op de tot 'puppy-wc' omgedoopte oprit naast ons huis en steeds meer in het gras van de uitlaatstrook.
dinsdag 13 juni: Als ik 's ochtends in de auto zit om naar mijn werk te gaan, komt de buurvrouw naar de auto gerend. Oei, ik krijg meteen een slecht geweten. Lappi zou toch niet de hele dag zitten gillen? Welnee! Ze komt vertellen over de heldendaad van Scooter en Beetle, die rond middernacht hevig waren aangeslagen (ach, iemand die voorbijloopt met een hond of een late folderbezorgen, dachten wij). Buurvrouw had uit het raam gekeken en gezien dat er drie verdachte types bij het hek achter onze tuin rondhingen. Ze gingen er na het hondengeblaf vandoor. Ze wilde alleen even zeggen hoe blij ze was met ons harig inbraakalarm! Tussen de middag is het ruim dertig graden, veel te warm om buiten te zijn. Lappi komt deze dagen niet veel verder dan het huis en de tuin. We doen een paar spelletjes: pootje, ander pootje, high five, zit, af, staan, tandjes kijken, plat liggen, van zit naar af... Kwestie van een paar minuten en Lappi vindt het prachtig. Bij de oefening van af naar zit mag Beetle het voorbeeld geven en Lappi doet hem na. Beetle op zijn beurt is ook niet gek: hij heeft van Lappi afgekeken wat 'zit' en 'lig' in het Fins betekent. Als ik 'maahan' tegen Lappi zegt, ploft hij meteen in een keurige down neer. Aan het eind van de oefensessie nog even een beginnetje maken met een nieuw kunstje: rondje draaien. 'Kennen we al, kennen wel al!' gillen Beetle en Scooter om hun as tollend op de achtergrond in koor. Dan nog even puppypyama borstelen. Lappi maakt een hapbeweging als ik bij zijn achterbeen kom. Hij houdt zich in en je ziet hem even denken: oh nee.... beter maar van niet.
Bij dokter Bernard (ja, echt, hij bestaat, dit is hem nou) van dierenkliniek Brouwhuis in Helmond op de tafel voor een gezondheidscheck bij de tweede enting.
donderdag 15 juni: Laatste les van het seizoen bij de KC Culemborg. Lappi mag ook een paar keer meerennen over het pretparcoursje dat is uitgezet: mini-hoogtesprong, lekkers vissen uit een bakje dat in een grote waterbak drijft, speeltje zoeken onder kleine afdakjes, slalomrace. Daarna door naar de dierenarts voor zijn tweede enting en een gezondheidscheck. Meteen even op de weegschaal: Lappi weegt inmiddels 9,4 kilo. Waar is dat kleine hondje van 4,7 kilo gebleven dat een maand geleden meekwam uit Fins Lapland? Je merkt dat hij door zijn groei anders gaat bewegen: steeds minder de hompelige konijnenhop en steeds meer stukjes rechte, gelijkmatige draf. Voor mooie voetjes (te lange nagels beïnvloeden de stand van de voet ten nadele) is het belangrijk regelmatig nagels te knippen. Lappi's nagels zijn hard aan bijpunten toe, dat doen we dus even voordat we naar de dierenarts gaan. Het wordt weer een stevig gevecht met alles erop en eraan: krijsen, gillen, worstelen, trappen, bijten. Vreselijk vindt hij het: zijn haren laten los, uit pure stress verschijnen er huidschilfers in zijn vachtje en zijn pootkussentjes worden vochtig. Twintig nageltjes verder ligt hij uitgeput languit op mijn schoot. Het is opmerkelijk dat hij met veel dingen zo verschrikkelijk makkelijk is (contacten met andere mensen en honden, oefeningetjes doen), maar op sommige punten zo'n sterk eigen willetje heeft. Hij hecht sterk aan zijn vrij- en onafhankelijkheid. 'Pittig kereltje!', schrijft dierenarts Bernard niet voor niets in het gezondheidsrapportje. Vier weken geleden stond er al: 'Pittige pup!'
Kijk, ik heb Scooters geheime hol onder het bureau ontdekt!
(Scooter: chips, nou ben ik echt nergens meer veilig...)
Twaalf weken en vier dagen oud en ik pas nog steeds op mijn favoriete tas.
Groeten uit Finland! Links Lappi's moeder Dynah, rechts Lappi's speelvriend Gonzo en in het midden kleine rode Palm, uit de Nederlandse Clan Miphydes kennel van Henrie en Janine. Palm is een dochter van Sha-De, de zus van Lappi's vader Beetle. Palm is naar Lapland gegaan zodat er, na het naar Nederland komen van eenling Lappi, toch nog een beetje 'Beetlebloedlijn' in Finland is.
zaterdag 17 juni: Naar de KC Culemborg geweest om Lappi in te schrijven voor de nieuwe puppycursus. Die start vanwege een zomerstop pas in augustus, maar ach, de komende weken vullen we wel met andere leuke dingen :-) Lappi ontmoet in een propvolle kantine weer veel andere mensen en nieuwe honden.
zondag 18 juni: Lappi gaat met Beetle mee naar de openluchtshow in Hulten, om opa Scooter aan te moedigen die is daar ingeschreven in de veteranenklas. Scooter wordt vandaag definitief Nederlands Veteranenkampioen. Een mooi moment: 'opa' die de kroon op zijn showcarrière zet en Lappi die voor het eerst een beetje aan de showring mag ruiken. Oningeschreven, weliswaar: Lappi had met zijn twaalf weken al mogen meedoen in de babyklas, maar dan hadden we hem ongezien moeten inschrijven, aangezien de inschrijftermijn sloot op het moment dat Lappi nog in Finland was. Misschien maar goed ook dat hij niet echt de ring in hoeft, het is erg warm en zo'n dag duurt voor een kleintje dan toch al lang genoeg. Op de show kopen we een nieuw halsbandje voor hem, want hij is inmiddels bijna uit zijn eerste puppybandje gegroeid. Wat gaat dat hard!
Nieuw halsbandje voor de 'waawaa', met een beetje fantasie nog met Lapse kleuren ook.
dinsdag 20 juni: Er zijn van die dagen... Om zes uur opstaan, met de stofzuiger door het huis jagen om alles aan kant te krijgen, honden verzorgen, om acht uur naar je werk, tussendoor naar huis racen om de honden te verzorgen, en net voordat ik tegen half zeven van mijn werk naar huis wil rijden belt Walter: Scooter en Beetle hebben het hele huis ondergepoept. Diarree in de keuken, diarree in de kamer, diarree in de gang. Buiten volgt nog meer diarree. Als je dan net het weekend ervoor naar een hondenshow bent geweest waar je van alles kunt oplopen en ook nog een kleine, extra vatbare pup in huis hebt, met in het achterhoofd een aantal recente parvovirusgevallen, is het even alarmfase rood. Het is je grootste angst: dat zo'n kleine pup wat overkomt. Als ik thuiskom, staat op het terras een grote vuilniszak vol poep. De wasmachine draait met de hoezen van de ondergepoepte ligzakken, de ondergepoepte keukenmat is al verdwenen in de kliko, de keukenrollen zijn op en op het aanrecht staat een lege fles Ajax. Er volgt een briefing: waar lag er diarree, hoe zag het er uit? Geen bloed, gelukkig. Scooter en Beetle zijn levendig en drinken, hun temperatuur is goed. Toch maar even de dierenarts gebeld, in overleg geven we de twee een lichte maaltijd en Finidiar forte tabletten (altijd voor de zekerheid in huis en mee op vakantie) om hun darmen tot rust te brengen.
Met Lappi is gelukkig niets aan de hand. Omdat hij door alle schoonmaakwerkzaamheden te lang in zijn bench heeft gezeten, poept hij in zijn enthousiasme de hele tuin onder. Wij zijn bekaf. De gehakt cordon-bleu kan in de kliko, we halen een frietje. Lappi wil maar één ding: yeah, spelen!! Hij trekt de plastic zak van de friet over het gazon en laat een spoor van lege frikandellenbakjes achter. Als toegift bijt hij met zijn puppyhappertje een gat in het kussen van de tuinbank. Hoe zong Willy Alberti het nou ook alweer? Een hapje van je pup doet je beseffen dat je leeft...
Om twee uur in de nacht horen we de 'waawaa' zachtjes jammeren. Nee! Lappi zou toch ook niet ziek zijn? Het blijkt dat hij gewoon verschrikkelijk nodig naar buiten moet voor twee 'piesies' en een gelukkig normale 'kaka'.
Nee, ik kijk niet scheel! Dat lijkt maar zo omdat mijn binnenste ooglid rechts wit is en links donkerbruin. Special effect, dus :-)
Ruim dertien weken en al een hele grote puppyjongen aan het worden. En ik krijg steeds meer zwarte en bruine spikkels op mijn voorpoten!
woensdag 21 juni: We komen een kennis tegen op de fiets. Ze heeft ook een aantal honden opgevoed en belt ter socialisatie lekker hard met haar fietsbel richting Lappi, die het veel te druk heeft met het happen naar de fietstassen achterop. Het valt me steeds weer op dat veel mensen het blijkbaar leuk vinden om ruig te spelen met een pup, terwijl die dat zelf helemaal niet zo geweldig interessant vindt. Ze denken contact te kunnen maken door met hun handen om beurten tegen de ene en dan weer de andere kant van het hondje te duwen om hem uit balans te halen of woelen wild over zijn hoofd, terwijl Lappi daar dan, als je goed kijkt, helemaal niet op reageert. Als je écht contact wil maken met een hond, moet je het toch anders aanpakken.
Alwéér mee naar de dierenarts voor alwéér een prik: ditmaal de eerste rabiësenting. Lappi weegt volgens de rood opgloeiende cijfertjes van de weegschaal in de wachtkamer inmiddels 10 kilo. De tweede enting vorige week moest gegeven worden met twaalf weken en de rabiësenting moet met drie maanden en ja, daar zit dus (een week) verschil in. Omdat Lappi veel naar het buitenland zal reizen, houden we ons maar netjes aan de regels: geboren op 20 maart, drie maanden op 20 juni, geënt tegen hondsdolheid op 21 juni (dus ouder dan drie maanden, zoals de regels voorschrijven), dan nog 21 dagen wachten en dan mogen we de grens over. Als we dan tenminste nog geld overhebben. Ik heb voor de grap even uitgerekend wat Lappi, ook al is hij zo gezond als een visje, tot nu toe in een maand tijd aan dierenartskosten uit zijn spaarpotje heeft moeten halen:
- enting parvo-hondenziekte 45,75 euro
- neusenting kennelhoest 32,95 euro
- wormkuurtje 4,97 euro
- pipet tekenbehandeling voor reis Duitsland 3,78 euro
- ogentest 29,45 euro
- cocktailenting 51,15 euro
- rabiësenting 52,75 euro
- teken- en zandvliegjesband vast voor de vakantie 14,95 euro
- behandeling tegen vlooien en hartworm vast voor de vakantie 32,55 euro
----------------------
totaal 268,30 euro, exclusief soortgelijke behandelingen voor Scooter en Beetle
Heb ook voor de grap even uitgerekend dat ik de dubbele hoeveelheid diesel per maand kwijt ben omdat ik tussendemiddag naar huis kom om Lappi uit te laten en 60 euro parkeergeld per maand omdat ik mijn auto nu betaald want dan extra dichtbij mijn werk parkeer, zodat ik sneller thuis kan zijn. Aanvragen Nederlandse stamboom voor Lappi kost 56 euro, dan volgt er nog 130 euro voor bloedtest, DNA-profiel en test op MDR1 en dan zullen we het nog maar niet hebben over de kosten gemaakt in Finland. Leuk hè, honden! :-)
vrijdag 23 juni: Leuk hè, honden... We moesten nodig spotten met die dierenartsrekening en dat zo gezond zijn als een visje, deze ochtend gaat het mis: Lappi loopt 's ochtends vroeg tijdens het wandelen een beetje rond Beetle te darren en blijft met zijn tanden in de halsband of het tuig van Beetle hangen. Ik hoor het vanaf een afstandje gebeuren: knáp. Zijn linker melkhoektand blijkt afgebroken en nog heel lelijk ook: dwars af en ook nog gescheurd in de lengte. Bizarder kan het haast niet: Beetle raakte op dezelfde leeftijd dezelfde melkhoektand kwijt. Beetle zat toen met zijn tanden vast in een knoopspeeltje waaraan Scooter vervolgens heel hard trok, dus trekspelletjes zijn sindsdien hier in huis zwaar taboe en ik ben meer dan oplettend dat Lappi met die hele dunne kwetsbare vlijmscherpe naaldtandjes niet ergens in blijft hangen. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Het bloedt flink, het wortelkanaal ligt open en Lappi heeft duidelijk pijn. Ik stap dus meteen met het spoedgevalletje in de auto naar de dierenarts, waar Lappi in de loop van de ochtend wordt geopereerd.
Aan het begin van de avond haal ik het arme schaapje weer op bij de dierenarts. Op de achtergrond hoor ik hem in de recovery bij gebrek aan aandacht flink gillen en loeien, zijn batterijtjes doen het zo te horen weer goed :-) Gelukkig geen operatie geslaagd, patient overleden, maar helaas wel een klein beetje andersom: patient leeft nog, maar de operatie is volgens de dierenarts niet zo leuk gegaan als verwacht: de gebroken hoektand was zodanig gefragmenteerd dat ze de wortelpunt er met geen mogelijkheid uit konden krijgen. Die moest dus helaas blijven zitten, mede omdat ze Lappi niet te lang onder narcose wilden houden. Met een zogeheten flaptechniekje is het tandvlees opp de plek de tand heeft gezeten weer dichtgemaakt. Er zijn nu twee opties: of de achtergebleven wortelpunt wordt de komende weken geresorbeerd en je merkt er niets meer van, of hij wordt afgestoten en komt dan heel erg los te zitten, waarna extractie (trekken) nodig is. Hebben wij weer! Natuurlijk had de dierenarts ook in zijn achterhoofd dat het wel bizar is dat eerst Beetle dit overkomt en dan zijn zoon Lappi: zou er (erfelijk) iets mis kunnen zijn dan? Het lijkt vooralsnog allemaal ontzettend domme pech. De dierenarts heeft zelfs nog overwogen om tijdens de operatie uit voorzorg de andere hoektand alvast te trekken, maar die bleek na onderzoek zo gezond en stevig vast te zitten dat hij dat niet heeft gedaan.
Omdat niet duidelijk is hoeveel last hij nu nog van dat achtergebleven stukje wortelpunt heeft, krijgt Lappi voor de komende week pijnstillers mee. De komende tijd moeten we hem heel goed in de gaten houden, schietgebedjes doen dat het goed komt en vooral hopen dat de wet van Murphy zich een beetje rustig houdt. Als je melkhoektanden weghaalt tussen de acht en elf weken schijnt er meestal niet zo veel aan de hand te zijn, maar daarna - en Lappi is ruim dertien weken - is de kans groot dat de al achterliggende volwassende hoektand ook beschadigd is geraakt. Lappi mag weer alles van de dokter, gewoon eten en kluiven, en gedraagt zich vrolijk en levendig als vanouds, maar voor ons gevoel hebben we er toch een beetje een zorgenkindje bij.
In het 'nazorgtasje' dat we van de dierenarts meekrijgen met instructies en een zakje lekkers als troost zit ook een zakje met de restanten van Lappi's hoektand. Daar was inderdaad niet veel meer van over...
zaterdag 24 juni: ...en dan hebben we opeens vijf Aussies en ook nog eens alle kleurtjes in huis! Oma Phyrne en tante Sha-De komen een weekendje logeren. Met z'n allen lekker uit wandelen en relaxen in de tuin. Lappi heeft voor oma en tante duidelijk iets meer respect dan voor paps en opa, ...voor zolang het duurt. Van zijn hoektandoperatie lijkt hij nauwelijks tot geen last te hebben. Hij gaat zelfs flink kluiven op buffelhuid, zijn kauwbehoefte neemt duidelijk toe. Voorbode van het wisselen?
Onze waawaa gaat steeds beter en steeds slechter luisteren. Steeds beter met oefeningetjes als staan en mooi volgen, hij vindt het fantastisch om allerlei dingetjes bij te leren. Steeds slechter als hij iets moet doen waar hij op dat moment toevallig even geen zin in heeft, zoals van de tuin de keuken in komen of van de gang de kamer in. Waawaa, kom hier! Kom op! De deur moet dicht! Nee, dus. Waawaa koekje? Mooi niet. Hij blijft gewoon staan, zitten of liggen met een 'als blikken konden doden'- of 'je komt me maar mooi vangen'-blik. Okay, doen we de deur dicht, dan blijft waawaa toch lekker gewoon in zijn eentje op de gang liggen... Tien tegen een dat een pupje dan meteen aan de andere kant van de deur staat te krabbelen: nee, laat me alsjeblieft niet alleen achter! Maar daar heb je hem ook niet mee. Dan blijft hij gewoon toch lekker in zijn eentje aan die andere kant staan, zitten of liggen of, leuker nog, stoute dingen doen. Hij is uitgekookt tot op het bot. Wij proberen slimmer te zijn en proberen handig gebruik te maken van zijn 'zwakke plek': dat hij het leuk vindt nieuwe dingetjes te leren. Hierkomen is niet leuk, maar op het commando 'naar binnen' over de drempel heen naar binnen springen, dat is een grappig kunstje! 'Naar binnen' is feitelijk precies hetzelfde doen als 'hier', maar dat heeft hij (nog) niet door :-)
Quintetwandelen: van links naar rechts tante Sha-de, oma Phyrne, Lappi, opa Scooter en vader Beetle.
Met z'n allen kijken bij de geitjes.
Nananananaaa, wij zijn met vijf en jullie lekker maar met vier!
Met de hele familie. Lappi: 'Die lege plek in het midden heb ik opengehouden voor mijn mama Dynah in Finland.'
Beetle, Sha-De, Lappi, Scooter en Phyrne.
woensdag 28 juni: Ruim veertien weken oud en dan bestaat je leven voornamelijk uit kauwen, kauwen en kauwen. En groeien, de raarste kanten op! Pups moet je kiezen - of ze moeten je in ieder geval aanspreken - direct na de geboorte, als ze nog nat zijn, is een kynologische wijsheid. Nog eentje: op de leeftijd van ongeveer 7,5 weken is het 'what you see is what you get' als ze later volwassen zijn. In de tussenliggende periode: gewoon niet meer naar die hondjes kijken :-)
Deze week bestond voor Lappi voornamelijk uit lekkere grote ochtendwandelingen, daarna ronddarren (en kauwen kauwen kauwen) op mijn werkkamer, middagslaapjes, avondraces door de tuin en oefeningetjes doen, zoals leren enigszins mooi te staan voor de Aussieclubshow komend weekend. Ik lijk wel een dompteur tijdens het trainen, met drie Aussies om me heen die allemaal een kunstje willen doen. Voor mijn gevoel hebben we de socialisatie, het er écht op uittrekken, deze week een beetje laten liggen. Je bent druk met werken, moe van de eerste intensieve opvoedingsweken en Lappi doet het reuze goed, dus dan ben je al snel geneigd de socialisatieteugels wat te laten vieren. Een 'nu even niet'- en 'even-gas-terug'-gevoel, ik denk dat veel puppyeigenaren dat wel zullen herkennen. Vanaf volgende week ben ik gelukkig een maand vrij en dan is er de rust en tijd om weer allerlei leuke Lappi-uitjes te bedenken.
Onderwijl verschijnen werkelijk de meest exotische sproeten op mijn poot...
Help! Mijn hoofd groeit alle kanten op! In Finland noemde fokker Ritva mij 'de hamster', omdat ik zo'n kort en stomp voorsnuitje had als pup. Nou, dat valt nu reuze mee...
Deze foto is nog geen minuut na de linkerfoto genomen. Dan valt het opeens allemaal wel weer mee :-)
's Avonds in de tuin is Lappi werkelijk strontvervelend, of nog een superlatief daarvan, als dat bestaat. Eigenlijk moet je hem op zo'n moment gewoon even vastzetten in zijn bench, maar we zijn even te moe en te lam om de bench daarvoor weer het terras op te trekken. Lappi stormt door de lavendel en de rozen, ligt allerlei plantjes te pletten, trekt de jonge haagbeuk uit zijn verband, stopt alles in zijn waawaamond wat daar niet in thuishoort (zoals slakkenhuizen met inhoud) en piest met een 'wie maakt mij wat'-gezicht op het gazon. Niet luisteren natuurlijk als je 'Waawaa, koekje!' hoort en gewoon hard wegsprinten als de baas eraan komt. Op een gegeven moment kan ik hem besluipen en aan zijn lurven (die zitten op de plek waar je de hond op dat moment kunt grijpen, in dit geval de velletjes aan beide zijkanten van zijn lijf) uit de border omhoog trekken en op het gras zetten. Hoge gil, even schrik, maar daarna gewoon weer verder gaan met happen en vervelen. Lappi en ik zijn het nu allebei écht even zat. Ik grijp Lappi, Lappi grijpt mij. Hij bijt in mijn handen en ik ga met een enorme grom zo'n beetje bovenop hem zitten. Ben je nou helemaal besodelatafeltoeterd! Dat helpt. Met een diepe zucht geeft hij het op en kruipt tegen me aan. Vervolgens even tot tien tellen en een hand Frolic pakken. Wil je wat te doen hebben Lappi? Dan gaan we je Aussiehersentjes eens even aan het werk zetten. We beginnen met de oefening: meteen-hierkomen-als-de-baas-je-roept-op-het-moment-dat-je-met-je-pootjes-tussen-de-beplanting-wilt-stappen-in-ruil-voor-een-heerlijk-stukje-Frolic. Goed zo! Als we naar binnen gaan, kruipt Lappi op zijn plekje tegen de bank en mijn benen en met dat heerlijke snotneussnorkelgeluidje dat uit zijn neusgaten komt als hij moe is valt hij in slaap.
donderdag 29 juni: Iedere Aussie hier in huis heeft zijn eigen liedje. Als ik dat zing, worden we daar allemaal erg vrolijk van. Voor Scooter is er een aangepaste versie van 'Ik heb 'n toe-toe-toeter op m'n waterscooter' van de gebroeders Ko en voor Beetle 'Twiedel twiet' van André van Duin, voor de gelegenheid omgebouwd van 'Twiedel twiedel twiedel twiet, ik ben een kanariepiet' tot 'Twiedel twiedel twiedel twietel, ik ben een kanarieBeetle'. Voor Lappi is het volgende ontstaan, vrij naar 'Zeg ken jij de mosselman':
Zeg ken jij de waawaaman, de waawaaman, de waawaaman,
Zeg ken jij de waawaaman, hij komt uit Savukoski.
Ja wij kennen de waawaaman, de waawaaman, de waawaaman,
Ja wij kennen de waawaaman, hij woont nu in Zaltbómmel!
Vraag me niet hoe ik daar aangekomen ben, zoiets ontstaat gewoon vanzelf. Als ik het voor Lappi begin te zingen, wordt hij heel erg blij en gaat er helemaal van uit zijn dakje :-)
